امام علی و علم و هنر-ج1-ص36

در حکومت خليفه سوم بسياري از حد خورده ها، يهودي زاده هاي شکست خورده، به دستگاه او جذب شدند که توانستند ضربه هاي مهلکي به امّت اسلامي بزنند، يکي از آنها (مروان) يهودي فرزند (حَکَم) بهودي بود که رسول خدا او را به بيرون شهر مدينه تبعيد کرد، امّا مروان توانست داماد خليفه سوم شده در کادر رهبري نفوذ کند که در قتل خليفه سوم نيز دست داشته و در جنگ جَمَل شرکت کرده بود، وقتي دستگير شد و او را خدمت امام علي عليه السلام آوردند گفت:

يا اميرالمؤمنين با تو بيعت مي کنم.

اينجا بود که حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام از آينده او و فرزندانش خبر داد.

أَوَ لَمْ يُبَايِعْنِي بَعْدَ قَتْلِ عُثَْمانَ؟ لَا حَاجَةَ لِي فِي بَيْعَتِهِ! إِنَّهَا کَفٌّ يَهُودِيَّةٌ، لَوْ بَايَعَنِي بِکَفِّهِ لَغَدَرَ بِسُبَّتِهِ أَمَا إِنَّ لَهُ إِمْرَةً کَلَعْقَةِ الْکَلْبِ أَنْفَهُ.

وَهُوَ أَبُو الْأَکْبُشِ الْأَرْبَعَةِ، وَسَتَلْقَي الْأُمَّةُ مِنْهُ وَمِنْ وَلَدِهِ يَوْماً أَحْمَرَ!

«مگر پس از کشته شدن عثمان با من بيعت نکرد؟ مرا به بيعت او نيازي نيست! دست او دست يهودي است، اگر با دست خود بيعت کند، در نهان بيعت را مي شکند.

آگاه باشيد، او حکومت کوتاه مدتي خواهد داشت، مانند فرصت کوتاه سگي که با زبا ن بيني خود را پاک کند.

او پدر چهار فرمانرواست «قوچ هاي چهارگانه» [56] و امّت اسلام از دست او و پسرانش روز خونيني خواهند داشت.» [57] .

بني اميّه پس از وفات رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم در تلاش بودند تا حکومت و قدرت را در دست گيرند.

وقتي خليفه سوم قدرت را به دست گرفت، بني اميّه به آروزي ديرينه خود رسيدند و آنگاه که امام علي عليه السلام به خلافت رسيد آنها به تقويت معاويه پرداختند و جنگ صفين را طرّاح کردند.

اميرالمؤمنين عليه السلام سلطه گري بني اميّه و سپس نابودي آنها را خبر داد که از شگفتي هاي علمي آن حضرت است، در خطبه 158 فرمود:

فَعِنْدَ ذلِکَ لَا يَبْقَي بَيْتُ مَدَرٍ وَلَا وَبَرٍ إِلَّا وَأَدْخَلَهُ الظَّلَمَةُ تَرْحَةً، وَأَوْلَجُوا فِيهِ نِقْمَةً. فَيَوْمَئِذٍ لَا يَبْقَي لَهُمْ فِي السَّمَاءِ عَاذِرٌ، وَلَا فِي الْأَرْضِ نَاصِرٌ. أَصْفَيْتُمْ بِالْأَمْرِ غَيْرَ أَهْلِهِ، وَأَوْرَدْتُمُوهُ غَيْرَ مَوْرِدِهِ.

وَسَيَنْتَقِمُ اللَّهُ مِمَّنْ ظَلَمَ، مَأْکَلاً بِمَأْکَلٍ، وَمَشْرَباً بِمَشْرَبٍ، مِنْ مَطَاعِمِ الْعَلْقَمِ، وَمَشَارِبِ الصَّبِرِ وَالْمَقِرِ، وَلِبَاسِ شِعَارِ الْخَوْفِ، وَدِثَارِ السَّيْفِ، وَإِنَّمَا هُمْ مَطَايَا الْخَطِيئَاتِ وَزَوَامِلُ الْآثَامِ.

فَأُقْسِمُ، ثُمَّ أُقْسِمُ، لَتَنْخَمَنَّهَا أُمَيَّةُ مِنْ بَعْدِي کَمَا تُلْفَظُ النُّخَامَةُ، ثُمَّ لَا تَذُوقُهَا وَلَا تَطْعَمُ بِطَعْمِهَا أَبَداً مَا کَرَّ الْجَدِيدَانِ!