امام علی و علم و هنر-ج1-ص7
از اين رو قرآن کريم تنها منبع علم و آگاهي است که نظير ندارد و حکم هر ترو خشکي در قرآن است.
حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام در خطبه 18 فرمود:
وَاللَّهُ سُبْحَانَهُ يَقُولُ: «مَا فَرَّطْنَا في الْکِتَابِ مِنْ شَيْ ءٍ»
وَفِيهِ تِبْيَانٌ لِکُلِّ شَي ءٍ.
وَذَکَرَ أَنَّ الْکِتَابَ يُصَدِّقُ بَعْضُهُ بَعْضاً، وَأَنَّهُ لَا اخْتِلَافَ فِيهِ فَقَالَ سُبْحَانَهُ: «وَلَوْ کَانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلَافاً کَثِيراً».
وَإِنَّ الْقُرْآنَ ظَاهِرُهُ أَنِيقٌ وَبَاطِنُهُ عَمِيقٌ، لَا تَفْنَي عَجَائِبُهُ، وَلَا تَنْقَضِي غَرَائِبُهُ، وَلَا تُکْشَفُ الظُّلُمَاتُ إلاَّ بِهِ.
«در حالي که خداي سبحان مي فرمايد: «ما در قرآن چيزي را فرو گذار نکرديم» [7] .
و فرمود: «در قرآن بيان هر چيزي است» [8] .
و يادآور شديم که: بعضِ قرآن گواهِ بعضِ ديگر است و اختلافي در آن نيست.
پس خداي سبحان فرمود: «اگر قرآن از طرف غير خدا نازل مي شد اختلافات زيادي در آن مي يافتند» [9] .
همانا قرآن داراي ظاهري زيبا، و باطني ژرف و ناپيداست، مطالب شگفت آور آن تمام نمي شود، و اسرار نهفته آن پايان نمي پذيرد، و تاريکي ها بدون قرآن بر طرف نخواهد شد.» [10] .
حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام از زبان رسول خدا و کانال وحي الهي به همه علوم و فنون و آگاهي هاي ضروري دست مي يابد که در کتابي به نام «کتاب علي عليه السلام» و «الجامعه» و «جَفر کبير» انواع علوم و فنون و آگاهي هاي لازم را جمع آوري کرده در اختيار ديگر امامان معصوم عليهم السلام مي گذارد.
و باب علم نبي مي گردد.
و بر منبر و سخنراني هاي عمومي نداي:
«سَلُوني قَبْلَ اَنْ تَفْقِدُوني» [11] .
سر مي دهد.
چون جهان سراسر واقعيّت است.
و واقعيّت ها قابل شناخت مي باشد.
امام علي عليه السلام از کانال وحي، انسان را، جهان پيرا
مون انسان را، واقعيّت هاي موجود نظام را مي شناسد و معرّفي مي کند و دانشمندان جهان نيز با عصاي تجربه توان شناخت بسياري از واقعيّت ها را پيدا مي کنند.
چون ميکروب ها وجود دارند و قابل شناخت و درمان مي باشند، امام علي عليه السلام از کانال وحي الهي، به بسياري از بيماري ها و راه هاي درمان آن اشاره مي فرمايد و طبيبان جهان با سالها تحقيق در هزاران آزمايش به آن واقعيّت ها دست رسي پيدا مي کنند.
امام علي عليه السلام در چهارده قرن قبل، ارتباط بيماري «وبا» با آب را در يک سخنراني حکيمانه مطرح فرمود که پاستور پس از قرن ها، با تجربه و تلاش به آن حقيقت رسيد.