امام علی و علم و هنر-ج1-ص6

ب- و واقعيّت ها قابل شناخت مي باشند.

آنگاه «راه هاي شناخت» به عنوان جدّي ترين مسئله فرهنگ بشري مطرح خواهد شد که در اينجا به برخي از شيوه ها و روش هاي شناخت اشاره خواهد شد.

مانند:

اوّل – روش هاي تجربي

دوم – روش هاي عقلي و فلسفي

سوم – علم غيب و ارتباط با وحي الهي

بسياري از دانشمندان با روش هاي تجربي و آزمايش هاي فراوان و مداوم، با واقعيّت هاي جهان آفرينش آشنا مي شوند،

با 60 سال مطالعه و تجربه، يک واقعيّت علمي کشف مي کنند،

يک ويروس را شناسائي مي کنند،

مالاريا را و درمان او را مي شناسند.

ميکروب را کشف و ديدگاه انسان ها را به جهان ناديدني ها سوق مي دهند.

و بسياري ديگر از دانشمندان با روش هاي عقلي در منطق و فلسفه، موفّق مي گردند که بسياري از رازهاي نهفته در نظام هستي را کشف کنند و بگويند چون در درون هسته اتم «پروتون» با بار مثبت وجود دارد، پس «الکترون» با بار منفي نيز بايد وجود داشته باشد.

و اين «بايد» قضاوت منطق و فلسفه و عقل جوّال يک انسان پژوهشگر است که با همين روش ها و شيوه ها و ملاک ها توانسته است در سفرهاي فضائي موفّق گردد،

يک پاي انسان در کره ماه و زهره باشد و پاي ديگرش در قعر اقيانوس ها، در جهت دادن ناوهاي اتمي و زير دريائي هاي فوق مُدرن نقشه داشته، که در همه جا حضور فعّال دارد و همواره به اهداف علمي خود دست رسي پيدا کرده است و اين روش ها و شيوه ها همواره قابل ارزيابي و بکارگيري است.

راه سوّمي نيز براي شناخت انسان وجود دارد که مي تواند به انواع شناخت و علم و آگاهي مطلوب دست رسي پيدا کند و آن وحي الهي، و دست رسي به علم غيب است،

که پيامبران الهي و رسول گرامي اسلام و حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام از اين چشمه زلال و هميشه جاري سيراب مي شدند، انواع علوم و آگاهي را مي گرفتند و به بشريّت تشنه حقيقت مي رساندند.

وحي الهي تنها کانال صحيح و مطمئن فراگيري انواع علوم و آگاهي هاي ضروري است که توانسته است بشريّت را هواره از جهل و ناداني نجات بخشد، و دستورالعمل صحيح زندگي را به انسانها بياموزد، و همگان را از شناخت و آگاهي هاي لازم سرشار کند.