آفرینش های هنری در نهج البلاغه-ج1-ص282
همسرش بمیرد و بیو گی اش طولانی شود و دورترین اشخاص میراث وی بخورند ».
هدف از این تشبیه و تصویر، نافرجامی رفتار و کردار مردم عراق است که علی رغم تلاش، کردارشان به سرانجامی مطلوب نمی رسد.
تشبیه پیامبر صلي الله عليه و اله به پزشک
« طَییبٌ دَوّارٌ بِطِبّهِ قَد أَحکَمَ مَراهِمَه وَ أحمَی مَوَاسِمَهُ؛ یَضَعُ ذلکَ حَیثُ الحَاجَةُ إلیهِ مِن قُلُوبٍ عُمیٍ وَ آذانٍ صُمٍّ وَ ألسِنةٍ بُکمٍ؛ مُتَتَبّعٌ بِدَوائه مَواضِعَ الغَفلَةِ وَ مَوَاطِنَ الحَیرَةِ :[1] پزشکی است که در میان بیماران می گردد تا دردشان را درمان کند؛ داروها و مرهم های خود را آماده ساخته و ابزار جراحی خویش گداخته است تا هر زمان نیاز افتد، آن را بر دل های نابینا و گوش های ناشنوا و زبان های ناگویا بر نهد ».
تشبیه آدمی به درد
« اُرِیدُ أن أدَاوِی بِکُم وَ أنتُم دَائی؛ کَنَاقِشِ الشّوکَةِ بِالشَّوکَة وَ هُوَ یَعلَمُ أنّ ضَلعَهَا مَعَها :[2] می خواهم درد خود را به شما درمان کنم و حال آنکه شمایید همان درد من؛ همچون کسی که می خواهد خار را به وسیله خار بیرون آورد و می داند که کجی خار با آن است ».
تشبیه به شتر
« دَعَوتُکُم إلَی نَصرِ إخوَانِکُم فَجَرجَرتُم جَرجَرةَ الجَمَلِ الأسَرِّ وَ تَثاقَلتُم