آفرینش های هنری در نهج البلاغه-ج1-ص256

سهم چشم در نامه ها و نوشتار بیش از سهم گوش است؛ چنان که این حالت در خطابه عکس آن است.

حضرت در این نامه که به محمد بن ابوبکر نوشته است، چنین می فرماید: « أمّا بَعدُ فَقَد بَلَغَنی مَوجِدتُکَ مِن تَسرِیحِ الأشتَرِ إلَی عَمَلِکَ وَ إنّی لَم أفعَل ذلکَ استِبطاءً لَکَ فِی الجُهدِ وَ لا ازدِیاداً لکَ فِی الجِدِّ وَ لَو نَزَعتُ مَا تَحتَ یَدِکَ مِن سُلطانِکَ، لَوَلیّتُکَ مَا هُو أیسَرُ عَلیکَ مَؤُونةً و أعجَبُ إلیکَ وِلایةً. إنَّ الرَّجُلَ الّذِی کُنتُ وَلَّیتُهُ أمرَ مِصرَ کانَ رَجُلاً لَنا ناصِحاً وَ عَلی عَدُوّنا شَدیداً ناقِماً؛ فَرَحِمَهُ اللّهُ فَلَقد استَکمَلَ أیّامَه وَ لَاقَی حِمامَه وَ نَحنُ عَنه رَاضُونَ؛ أولاهُ اللّهُ رِضوَانَهُ وَ ضَاعَفَ الثَّوابَ لَه. فَأصحِر لِعَدُوّکَ وَامضِ عَلَی بَصیرَتِکَ وَ شَمِّر لِحَربِ مَنْ حَارَبَکَ وَادعُ إلَی سَبیل رَبّکَ وَ أکثِرِ الإستِعانةَ بِاللّهِ یَکفِیکَ مِمَّا أهَمَّکَ وَ یُعِنکَ عَلی مَا یُنزِلُ بِکَ إن شَاءاللّهُ …:^[1] اما بعد؛ خبر یافتم از اینکه اشتر را به قلمرو فرمانت فرستادم، ملول شدی. من این کار را به سبب کندی تو در کار یا برای افزون در کوشش نکردم. اگر قلمرو فرمانت را از تو گرفتم، می خواستم تو را به منطقه ای که کار آن بر تو آسان تر باشد و حکومت بر آن تو را خوش تر افتد، بر گمارم. مردی که به امارت مصر فرستادم، ما را نیک خواه و در برابر دشمنان ما سخت پایدار بود. روزهای عمر خویش را به پایان رسانید و با مرگ دیدار کرد، درحالی که از او خشنودیم. خداوند رضوانش را بهره او کناد و ثوابش را دو چندان سازد؛ پس برای جنگ با دشمنت به بیرون بتاز و با بصیرتِ دل، راه خویش گیر و با کسی که آهنگ جنگ تو دارد، بجنگ و او را به راه پروردگارت فراخوان و فراوان از خدا یاری بجوی تا تو را از امور مهم کفایت کند و در هر حادثه که بر تو می آید، یاری ات نماید؛ ان شاءالله ».