آفرینش های هنری در نهج البلاغه-ج1-ص248

بخش نخست

المعروف من غیررؤیةٍ این بند دارای چهار کلمه است.

الخالق من غیررویّة این بند دارای چهار کلمه است.

بخش دوم

إذْ لإسماء ذاتُ ابراج این بند دارای چهار کلمه است.

( ولا ) حجب ذاتُ ارتاج این بند دارای چهار کلمه است.

( ولا ) لیل داج این بند دارای سه کلمه است.

( ولا ) جبل ذوفجاج این بند دارای سه کلمه است.

( ولا ) فج ذواعوجاج این بند دارای چهار کلمه است.

ملاحظه می شود که نظام این سجع بر دور بنا شده است؛ بدین معنا که از آغاز هر بند با چهار کلمه آغاز می شود و ادامه می یابد و به سه می رسد و باز دوباره به چهار می رسد. کارکرد این تغییر در واژگان آن است که متن را از یک نواختی می رهاند.

بخش سوم

( ولا ) ارض ذات مهاد این جمله دارای چهار کلمه است.

( ولا ) خلق ذواعتماد این جمله دارای چهار کلمه است.

با این تفاوت که در بند نخست فاصله « مِهاد » است و دو هجایی است؛ ولی در بند دوم سه هجایی است: « اع تِ ماد »؛

اما در قسمت بعدی کلام چنین آمده است: