آفرینش های هنری در نهج البلاغه-ج1-ص242

القُرآنِ لَایَسبِقکُم بِالعَمَل بِه غَیرُکُم. اللّهَ اللّهَ فِی الصَّلاةِ فَإنّهَا عَمُودُ دِینکُم. اللّهَ اللّهَ فِی بَیتِ رَبّکُم … اللّهَ اللّهَ فِی الجِهادِ :^[1] خدا را خدا را درباره یتیمان؛ مباد که آنها را گاهی سیر نگه دارید و گاهی گرسنه و مباد که در نزد شما ضایع گردند. خدا را خدا را درباره همسایگان که سفارش شده پیامبرتان صلي الله عليه و اله می باشند. ایشان همواره درباره آنها سفارش می کرد تا جایی که گمان بردیم، میراث برشان خواهد ساخت. خدا را خدا را درباره قرآن؛ مباد که دیگران در عمل کردن به آن بر شما پیشی گیرند. خدا را خدا را درباره نماز که ستون دین شماست. خدا را خدا را درباره خانه پروردگارتان … خدا را خدا را درباره جهاد ».

در این خطبه که کلمه « الله » دوازده بار تکرار شده است، هر یک به امر ویژه ای اختصاص دارد. این متن می توانست به شکل زیر هم بیاید که ظاهراً نیاز به تکرار نباشد؛ امّا این تکرارها برای تثبیت معنا و تأکید آن بر مخاطبان است؛ چون مخاطب تنها فرزندان حضرت عليه السلام نیستند؛ چنان که خود فرموده است، این سفارش ها به همه کسانی است که این پیام به آنها رسیده است. شکل بدون تأکید آن چنین می شود: