آفرینش های هنری در نهج البلاغه-ج1-ص240
● تکرار حرف لام: « انتقال، زلزل، زل، هزل، سفل، معاقل، منازل، محاول ».
● تکرار حرف قاف: « ساق، سیاق، لحاق، فراق، صافق، مرتفق ».
● تکرار راء و حاء: « معقور، مجزور ».
● تکرار واو و حاء: « مذبوح، مسفوح ».
● تقابل در کلمات: « عزّ و ذل، جذ و هزل، علو و سفل، ادبرت و اقبلت …».
در عبارات زیر که حرف لام تکرار شده، با ضرباهنگی تند، متن کاملاً موسیقایی شده است:
قَد طَلَعَ طَالعٌ طلوع کننده ای طلوع کرد
وَ لَمَعَ لَامِعٌ درخشنده ای درخشید
وَ لَاحَ لائحٌ آشکارشونده ای آشکار شد
وَ اعتَدَلَ مَایلٌ [1] و کجی راستی یافت.
و با تغییر قافیه باز حرف لام تکرار شده است:
قَد وَعَظُوا حَتّی مَلُّوا از اندرزهای پیاپی ملول شده
وَ قُهِرُوا حَتّی ذَلُّوا و از قهر جاهلان به ستوه آمده اند.
وَ قُتِلُوا حَتّی قَلّوا .[2] کشته شده اند تا شمارشان روی در کاهش نهاده ».
و باز با تکرار حرف « او » در مقطع های کوتاه و تند که با معنای متن که بر گریز و سبک باری دلالت دارد، کاملاً هماهنگ است:
هل من مناصٍ آیا هیچ جای فرار
او خلاص و خلاصی