آفرینش های هنری در نهج البلاغه-ج1-ص169

حق – باطل؛

معروف – منکر؛

ضلالة – هدی؛

فرقه – جماعه.

در سطح ساخت اسم تفصیل به شرح زیر می باشد:

أخفی – أظهر؛

ابوْرَ – انفق؛

انکر – اعرف.

در ساخت های نحوی هم موارد زیر آمده است:

فی ذلک الزمان – لیسا فیهم؛

معهم – لیس معهم؛

اجتمع القوم – افترقوا؛

ائمّة الکتاب – الکتاب إمامهم؛

در سطح جمله ها به شکل زیر آمده است:

أخفی من الحق – أظهر من الباطل؛

اذا تلی حق تلاوته – اذا حرف عن مواضعه؛

أنکر من المعروف – اعرف من المنکر؛

اجتمع القوم علی الفرقه – افترقوا علی الجماعة؛

در کنار عنصر تضاد در متن که موجب جلب توجه مخاطب یا خواننده به معنا می گردد، نمی توان از نقش عنصر تکرار در متن چشم پوشی کرد؛ یعنی تکرار اسم های تفضیل « ابور – انکر – اخفی – اظهر – انفق – اعرف ». این عناصر موجود در حوزه تضاد و تکرار موجب شده اند، متن زیبا و تأثیرگذار گردد.