آفرینش های هنری در نهج البلاغه-ج1-ص125

به عزلت روی آورده و تنها به خود و درون خود فرورفته است و یقین دارد که این سخنان متعلق به کسی است که شمشیر از نیام برکشیده و گردن گردن کشان را می زند و از آن خون می چکد. این ویژگی های عجیب است که باعث می شود که علی عليه السلام جامع اضداد باشد ».^[1]

ویژگی های سبکی

در باب ویژگی های سبکی این اثر همین بس که گردآورنده آن یعنی شریف رضی آن را « نهج البلاغه » نامیده است؛ یعنی الگو، معیار، قاعده یا شیوه هایی که بلاغت با آنها سنجیده و فرا گرفته می شود؛ به عبارت دیگر نهج البلاغه معیار هنر بیان و بلاغت عربی است و امام علی عليه السلام الگویی از هنر بیانی را ارائه نموده است که هر آنچه پس از آن می آید، تقلید از آن است.

از حیث معنا، نهج البلاغه دربردارنده مباحثی در حوزه های خداشناسی، جهان شناسی، موعظه، روان شناسی، معرفت شناسی و امور سیاسی و اجتماعی است که همه این مباحث در بیانی زیبا و متنی استوار آمده اند. نهج البلاغه را می توان دایرة المعارف فرهنگ اسلامی به حساب آورد که لفظ و معنا، عقل و احساس، عرفان و حماسه، زهد و جهاد، سیاست و اجتماع و هرآنچه آدمی را در روند کامل شدن کمک می نماید، در آن به هم آمیخته است.

پیوستگی و انسجام لفظی و معنایی از مهم ترین ویژگی ها و شاخصه های ارزیابی یک متن است. گاه در یک متن کفّه معنا چنان سنگین است که لفظ فدا می گردد و گاه لفظ و توجّه به ویژگی های لفظی چنان غلبه پیدا می کند که معنا به ضعف کشیده می شود. همیشه این بیم وجود دارد که نویسنده یا گوینده