آفرینش های هنری در نهج البلاغه-ج1-ص75

ارزش های ثبت شده می دانست. از نظر او زبان ادبیات و شعر، زبان عاطفی است و حامل دانش و معرفتی است که علمی و واقعیت بنیاد نیست؛ بلکه با ارزش ها و معنا سر و کار دارد؛ به تعبیر دیگر زبان ادبی و شعر ایجاد نگرش می کنند. ریچارنر می گفت: « هنر گنجینه ما برای حفظ ارزش های ثبت شده است. آثار هنری از دل ساعاتی از زندگی انسان هایی استثنایی شکل گرفته اند که کنترل و تسلّط آنها بر تجربه، در عالی ترین سطح خود بوده است. آثار هنری این ساعات را جاودانه می کنند؛ ساعاتی که امکانات متفاوت وجود در واضح ترین شکل خود دیده می شوند و فعالیت های متفاوت که در پی می آیند، بی نقص و استادانه با هم سازگار شده اند؛ ساعاتی که محدودیت عادتی علایق یا سرگردانی و آشفتگی، جای خود را به آرامش می دهند که با ظرفیت و پیچیدگی ساخته و پرداخته شده اند ».^[1]

4. خوانش سیاسی

سرآغاز خوانش سیاسی از متن ادبی به ژان پل سارتر فیلسوف اگزیستانسیالیست باز می گردد. سارتر در کتاب ادبیات چیست ؟ در پی پاسخگویی به سه پرسش است: نوشتن چیست ؟ نوشتن برای چیست ؟ نوشتن برای کیست ؟ او می کوشد این مطلب را تبیین کند که نویسنده با دیگر هنرمندان تفاوت دارد؛ زیرا نویسنده بر خلاف هنرمند با معانی و دلالات سر و کار دارد .^[2] سارتر در تمایزبخشی میان شاعر و نویسنده در یک داوری نهایی بر آن است که هر یک دارای حد و مرز مشخصی اند؛ هر چند به نظر می رسد، خود او جانب نثر و نویسنده را می گیرد. او می گوید: « سخن لحظه ای خاص از