آفرینش های هنری در نهج البلاغه-ج1-ص13

سخنی با خواننده

سخنی با خواننده

ابن ابی الحدید شارح معتزلی نهج البلاغه، ذیل خطبه 216 این کتاب که به اعتقاد او حاوی نکاتی ارزنده و بی نظیر است، سخن شگفت انگیزی دارد که از عظمت محتوایی و ادبی کلام امام پرده بر می دارد. او با سوگند و به تأکید می گوید در پنجاه سالی که با نهج البلاغه محشور بوده، هزار بار این خطبه را خوانده و هر بار بهره ای تازه برده است. جرج جرداق مسیحی نیز که عشق ورزی اش به امام تا به آنجاست که نمی تواند آن حضرت را فروتر از عیسی مسیح عليه السلام بداند؛ – چون وجدانش نمی پذیرد – در دل دادگی خود به کتاب نهج البلاغه می گوید، بیش از دویست بار آن را مرور کرده است. این سخنان و مشابه آنها که اندک هم نیست، از یک سو عمق محتوایی و عظمت معنایی کلام امام را نشان می دهد و از دیگر سو فصاحت، بلاغت، ادبیات و گونه های تصویری کلام امام را می نماید. ویژگی اخیر که به تنهایی هنری شگرف است، این کتاب را در عرصه فن ادبی، الگویی ممتاز ساخته است و در همیشۀ تاریخ، اذهان محققان و ادیبانی را به خود مشغول داشته تا ابعادی از آن را شناسایی و عرضه کنند. یکی از وجوه تأمل برانگیز این کتاب شریف وجه هنری آن است. امام بی آنکه دغدغه ادب ورزی و هنرآوری داشته باشد، به شکلی سخن رانده که گاه حتی