مبانی هنری قصه های قرآن-ج1-ص213

بازشناخت؟ از اين گذشته، مگر قرآن كتاب ادبيّات و فنون ادبى است كه وقتى ظاهرش به روشنى از ارزش ها يا ضدّ ارزش هاى اخلاقى يك قوم سخن مى گويد، ما گمان بريم كه مُرادى ديگردارد و در مقام سمبل پردازى و تمثيل است؟ بسيار حيرت آور است كه دكتر خلف الله، در مقام استدلال، مى گويد: در اين جا، واقعيّت روانى بيش از صدق و صحّت قضايا مورد ملاحظه قرارمى گيرد. اين از آن روست كه مسأله مهم، جنگ روانى است، نه بيش تر و نه كم تر. چه بسا آنچه درباره ويژگى هاى يهود آمده است، از همين باب باشد; زيرا قرآن، به ويژه در دوران مَدَنى، هجومى سرسختانه را ضدّ يهود سامان مى داد.(1) آيا معناى اين سخن چيزى جز اين است كه قرآن براى مبارزه بايهود و جنگ روانى با آنان، ويژگى هايى را به ايشان نسبت داده كه چه بسا خلاف واقع بوده است؟ و در اين صورت، چه تفاوتى است ميان بشر وخداوند؟ هر دو در مقام درگيرى و نبرد، شايعه مى پراكنند و دروغ مى گويند؟ اصولا اگر اين ويژگى هاى منفى وضدّ ارزشى در يهود نبود، چرا قرآن تا اين اندازه سرسختانه در برابرشان موضع گرفت و پيامبر و ياران خاصّش چنان يهود ستيزى به راه انداختند؟ آيا هجوم سرسختانه ضدّ يهود هم، به تعبير دكتر خلف الله، نمادين و تمثيلى بوده است؟

از هر روى، اينك برخى از ويژگى هاى مهّم يهود و نيز مصريان را مرور مى كنيم: 1. عهد شكنى برجسته ترين ويژگى يهود كه در قرآن به تصوير كشيده شده است،