مبانی هنری قصه های قرآن-ج1-ص208

(اِنَّ الَّذينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللهِ عِبادٌ اَمْثالُكُمْ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجيبُوا لَكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صادِقينَ . اَلَهُمْ اَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِها اَمْ لَهُمْ اَيْد يَبْطِشُونَ بِها اَمْ لَهُمْ اَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِها اَمْ لَهُمْ اذانٌ يَسْمَعُونَ بِها قُلِ ادْعُوا شُرَكآءَكُمْ ثُمَّ كيدُونِ فَلا تُنْظِرُونِ . اِنَّ وَلِيِّى اللهُ الَّذى نَزَّلَ اَلْكِتابَ وَهُوَ يَتَوَلَّى الصّالِحينَ . وَاَلَّذينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِه لايَسْتَطيعُونَ نَصْرَكُمْ وَلا اَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ . وَاِنْ تَدْعُوهُمْ اِلَى الْهُدى لا يَسْمَعُوا وَتَرئهُمْ يَنْظُرُونَ اِلَيْكَ وَهُمْ لايُبْصِرُونَ.) (1) آنهايى كه جز الله به خدايى مى خوانيد، بندگانى چون شمايند. اگر راست مى گوييد، آنها را بخوانيد، بايد شما را اجابت كنند . آيا آنها را پاهايى هست كه با آن راه بروند يا آنها را دستهايى هست كه با آن حمله كنند يا چشمهايى هست كه با آن ببينند يا گوشهايى هست كه با آن بشنوند؟ بگو: شريكانتان را بخوانيد و بر ضد من تدبير كنيد و مرا مهلت مدهيد . ياور من الله است كه اين كتاب را نازل كرده و او دوست شايستگان است . آنان را كه به جاى الله به خدايى مى خوانيد، نه شما را مى توانند يارى كنند و نه خود را . و اگر آنها را به راه هدايت بخوانى نمى شنوند و مى بينى كه به تو مى نگرند ولى گويى كه نمى بينند. در آينه قصّه هاى قرآن، دعوت اساسى پيامبران نيز در همين آگاه گرى جلوه مى كند: دعوت به پرستش خداى يگانه و دست شستن از پرستش خدايان ساختگى: اُعْبُدُوا اللهَ ما لَكُمْ مِنْ اِله غَيْرُهُ.(2) خدا را عبادت كنيد كه جز او براى شما معبودى نيست.

خداى حكيم، رسولان خويش را كه از ميان مردم برگزيده است، به علم غيب، در محدوده اى كه خود مى خواهد، آگاه مى كند. و اين از آن روست كه