مبانی هنری قصه های قرآن-ج1-ص199

بكشند. ـ قالَ كَلاّ فَاذْهَبا بِاياتِنا اِنّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ.(1) گفت: هرگز، آيات مرا هر دو نزد آنها ببريد، ما نيز با شما هستيم و گوش فرامى دهيم. از اين پس، موسى و برادرش نزد فرعون مى شتابند. امّا قرآن مى خواهد ما را از مجلس گفت و گوى خداوند و موسى بى هيچ واسطه به مجلس گفت و گوى موسى و فرعون برساند و اين دو فضا و مكالمه را در كنار هم قراردهد تا بر تأثير گفت و گوها بيفزايد; از اين رو، ذكرى از ملاقات موسى و فرعون و چگونگى آن به ميان نمى آورَد. پس آن گاه يكسره به مكالمه موسى و فرعون مى پردازد و در آغاز، سخن فرعون را ذكر مى كند: ـ اَلَمْ نُرَبِّكَ فينا وَليدًا وَلَبِثْتَ فينا مِنْ عُمُرِكَ سِنينَ . وَفَعَلْتَ فَعَلْتَكَ الَّتى فَعَلْتَ وَاَنْتَ مِنَ الْكافِرينَ.(2) آيا به هنگام كودكى نزد خود پرورشت نداديم و تو چند سال از عمرت را در ميان ما نگذرانيدى؟ و آن كار را كه از تو سر زد مرتكب نشدى؟ پس تو كافر نعمتى. ـ فَعَلْتُها اِذًا وَاَنَا مِنَ الضّآلّينَ . فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لى رَبّى حُكْمًا وَجَعَلَنى مِنَ الْمُرْسَلينَ . تِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّها عَلَىَّ اَنْ عَبَّدْتَ بَنى اِسْرائيلَ؟(3) آن وقت كه چنان كردم، از خطاكاران بودم . و چون از شما ترسيدم گريختم، ولى پروردگار من به من نبوت داد و مرا در شمار پيامبران آورد . و مِنّت اين نعمت را بر من مى نهى كه بنى اسرائيل را برده ساخته اى؟ ـ وَما رَبُّ الْعلَمينَ؟ پروردگار جهانيان چيست؟ ـ رَبُّ السَّمواتِ وَالاَرْضِ وَما بَيْنَهُما اِنْ كُنْتُمْ مُوقِنينَ.