مبانی هنری قصه های قرآن-ج1-ص189

4. بشارت آسمانى به مريم كه باردار عيسى است: ( اِذْ قالتِ الْمَلئِكَةُ يا مَريَمُ اِنَّ اللهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَة مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسيحُ عيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجيهًا فِى الدُّنيا وَالاْخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبينَ) (1) فرشتگان گفتند: اى مريم، خدا تو را به كلمه خود بشارت مى دهد; نام او مسيح، عيسى پسر مريم است، در دنيا و آخرت آبرومند و از مقربان است. 5. برانگيخته شدن عيسى به رسالت: وَرَسُولاً اِلَى بَنى اِسْرآئيلَ اَنّى قَدْجِئتُكُمْ بِايَة مِنْ رَبِّكُمْ.(2) و به رسالت، سوى بنى اسرائيلش مى فرستد كه: من با معجزه اى از پروردگارتان نزد شما آمده ام.

در موارد استثنايى، قرآن حركت طبيعى زمان را در قصّه ناديده گرفته است. يكى از اين موارد در قصّه «بنى اسرائيل و گاو» رخ نموده است. در اين قصّه، سير حوادث به طور طبيعى روايت نمى شود. سير طبيعى قصّه اين است: 1. كسى ميان بنى اسرائيل كشته مى شود. 2. مردم اختلاف نظر مى يابند كه قاتل كيست و نزديك است كه اين اختلاف به فسادى بزرگ بينجامد. 3. از موسى مى خواهند تا با معجزه اى قاتل را معرّفى كند. 4. موسى فرمان مى دهد كه گاوى ذبح كنند و پاره اى از گوشت آن را بركشته زنند تا زنده شود و قاتل را معرّفى كند. 5. مردم بهانه هاى گوناگون مى آورند تا سرانجام گاوى را كه بايد، ذبح مى كنند.