مبانی هنری قصه های قرآن-ج1-ص149
شما ايمان آورده ايد ايمان نمى آوريم . پس ماده شتر را پى كردند و از فرمان پروردگارشان سرباز زدند و گفتند: اى صالح، اگر پيامبر هستى آنچه را به ما وعده مى دهى بياور . پس زلزله اى سخت آنان را فرو گرفت و در خانه هاى خود بر جاى مُردند . صالح از آنان روى برگردانيد و گفت: اى قوم من، رسالت پروردگارم را به شما رسانيدم و اندرزتان دادم ولى شما نيكخواهان را دوست نداريد . (كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلينَ . اِذْ قالَ لَهُمْ اَخُوهُمْ صالِحٌ اَلا تَتَّقُونَ . اِنّى لَكُمْ رَسُولٌ اَمينٌ . فَاتَّقُوا اللهَ وَاَطيعُونِ . وَمآ اَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ اَجْر اِنْ اَجْرِىَ اِلاّ عَلى رَبِّ الْعالَمينَ . اَتُتْرَكُونَ فى ما ههُنا امِنينَ . فى جَنّات وَعُيُون . وَزُرُوع وَنَخْل طَلْعُها هَضيمٌ . وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً فارِهينَ . فَاتَّقُوا اللهَ وَاَطيعُونِ . وَلا تُطيعُوآ اَمْرَ الْمُسْرِفينَ . اَلَّذينَ يُفْسِدُونَ فِى الاَْرْضِ وَلا يُصْلِحُونَ . قالُوآ اِنَّمآ اَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرينَ . مآ اَنْتَ اِلاّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِايَة اِنْ كُنْتَ مِنَ الصّادِقينَ . قالَ هذِه ناقَةٌ لَها شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْم مَعْلُوم . وَلا تَمَسُّوها بِسُوء فَيَأْخُذَكُمْ عَذابُ يَوْم عَظيم . فَعَقَرُوها فَاَصْبَحُوا نادِمينَ . فَاَخَذَهُمُ الْعَذابُ اِنَّ فى ذلِكَ لاَيَةً وَما كانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنينَ . وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزيزُ الرَّحيمُ.) (1) قوم ثمود پيامبران را تكذيب كردند . آنگاه كه برادرشان صالح گفت: آيا پروانمى كنيد؟ من براى شما پيامبرى امين هستم . از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد . من از شما در برابر هدايت خود مزدى نمى طلبم . مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانيان است . آيا پنداريد كه شما را در اين نعمتها، ايمن رها مى كنند؟ در باغها و چشمه سارها؟ و كشتزارها و نخلها با آن شكوفه هاى نرم و لطيف؟ و شادمانه در كوهها خانه هايى مى تراشيد؟ پس، از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد . و فرمان اين اسرافكاران را مپذيريد: اينان كه در زمين فساد مى كنند و اصلاح نمى كنند . گفتند: جز اين نيست كه تو را جادو كرده اند . تو نيز بشرى همانند ما هستى. اگر راست مى گويى نشانه اى بياور . گفت: اين ماده شتر من است. يك روز آب خوردن حق او باشد و يك روز حق شما . به آن آسيبى مرسانيد كه عذابِ روزى بزرگ شما را فرو مى گيرد . آن را كشتند و پشيمان شدند . پس عذاب آنها را فرو گرفت. هر آينه در اين عبرتى است، و
1. شعرا / 141 تا 159.