مبانی هنری قصه های قرآن-ج1-ص121

خداوند، آيات ديگرى در مجموعه اين سوره يافت مى شوند؟ پس در اين جا نيز سخن از مجموعه قرآن و دعوت پيامبر است كه مشركان آن را اساطير الاوّلين مى پنداشتند. در سوره مؤمنون هم آيات پيش و پس، از شكوه و بزرگى و قدرت خدا سخن مى گويند: (وَهُوَ الَّذى اَنْشَأَلَكُمُ السَّمْعَ وَالاَْبْصارَ وَالاَْفئِدَةَ قَليلاً ما تَشْكُرُونَ . وَهُوَ الَّذى ذَرَأَكُمْ فِى الاَْرْضِ وَاِلَيْهِ تُحْشَرُونَ.) (1) و اوست آن خدايى كه برايتان گوش و چشم و دل بيافريد. چه اندك سپاس مى گزاريد. اوست آن خدايى كه شما را در روى زمين پديد آورد و همه نزد او گردآورده مى شويد. مى نگريد كه در اين آيات هيچ اشاره اى به قصّه هاى قرآن نيست تا تهمت مشركان را فقط ناظر به آن ها بدانيم; بلكه سخن از حَشْر و قيامت است كه مورد انكار مشركان قرارگرفته، پندار و خرافه تلّقى مى شد. و امّا در سوره فرقان نيز بايد به مجموعه آيات مربوط نگريست: (تَبارَكَ الَّذى نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعالَمينَ نَذيرَاً . الَّذى لَهُ مُلْكُ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ وَلَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَريَكٌ فِى الْمُلْكِ وَخَلَقَ كُلَّ شَىْء فَقَدَّرَهُ تَقديرًا . وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِه الِهَةً لا يَخْلُقُونَ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ وَلايَمْلِكُونَ لاَِنْفُسِهِمْ ضَرًّا وَلا نَفْعًا وَلايَمْلِكُونَ مَوْتًا وَلا حَيوةً وَلا نُشُورًا . وَقالَ الَّذينَ كَفَرُوا اِنْ هذا اِلاّ اِفْكٌ افْتَرئهُ وَاَعانَهُ عَلَيْهِ قَوْمٌ اخَرُونَ فَقَدْ جآءوُا ظُلْمًا وَزُورًا . وَقالوُا اَساطيرُ الاَْوَّلينَ اكْتَتَبَها فَهِىَ تُمْلى عَلَيْهِ بُكْرَةً وَاَصيلاً . قُلْ اَنْزَلَهُ الَّذى يَعْلَمُ السِّرَّ فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ اِنَّهُ )