مبانی هنری قصه های قرآن-ج1-ص120

فَأَسْقِطْ عَلَيْنا كِسَفاً مِنَ السَّمآءِ إنْ كُنْتَ مِنَ الصّادِقينَ.(1) اگر راست مى گويى، پاره اى از آسمان را بر سر ما انداز. اينك به آيه سوره نحل بنگريم. اين آيه در پى آياتى آمده كه از قدرت و علم و حكمت و نعمت هاى خداوند سخن مى گويند و سپس ناتوانى خدانماها را اعلان مى كنند: (وَهُوَ الَّذى سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتأْكُلُوا مِنْهُ لَحْماً طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهْا وَتَرَى الْفُلْكَ مَواخِرَ فيهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِه وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرونَ . وَاَلْقى فىِ الاَْرْضِ رَواسِىَ اَنْ تَميدَ بِكُمْ وَاَنْهارًا وَسُبُلاً لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ . وَعَلامآت وَبِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ . اَفَمَنْ يَخْلُقُ كَمَنْ لا يَخْلُقُ اَفَلا تَذَكَّرُونَ . وَاِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللهِ لا تُحْصُوها اِنَّ اللهَ لَغَفُورٌرَحيمٌ . وَالله يَعْلَمُ ما تُسِرُّونَ وَما تُعْلِنُونَ . وَالَّذينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللهِ لايَخْلُقُونَ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ . اَمْواتٌ غَيْرُ اَحْيآء وَما يَشْعُرُونَ اَيّانَ يُبْعَثُونَ.) (2) اوست كه دريا را رام كرد تا از آن گوشت تازه بخوريد و زيورهايى بيرون آريد و خويشتن بدان بياراييد، و كشتيها را بينى كه دريا را مى شكافند و پيش مى روند تا از فضل خدا روزى بطلبيد، باشد كه سپاس گوييد . و بر زمين كوههاى بزرگ افكند تا شما را نلرزاند. و رودها و راهها پديدآورد، شايد هدايت شويد . و نشانه ها نهاد، و به ستارگان راه مى يابند . آيا آن كه مى آفريند همانند كسى است كه نمى آفريند؟ چرا در نمى يابيد؟ اگر بخواهيد نعمتهاى خدا را شمار كنيد، شمار كردن نتوانيد. خدا آمرزنده و مهربان است. آنچه را كه پنهان مى كنيد يا آشكار مى سازيد خدا به آن آگاه است . آنهايى را كه به جاى الله به خدايى مى خوانند، نمى توانند چيزى بيافرينند، و خود مخلوقند . مردگانند، نه زندگان، و ندانند كه چه وقت آنها را دوباره زنده مى كنند. به راستى، از اين مشركان درباره چه آياتى پرسش مى شود كه آن ها را اساطير الاوّلين مى پندارند؟ آيا جز همان آياتِ در باب قدرت و علم و حكمت