پایگاه تخصصی فقه هنر

مبانی هنری قصه های قرآن-ج1-ص115

اَساطيرُ الاَْوَّلينَ(1). چون آيات ما بر آنها خوانده شد، گفتند: شنيديم. و اگر بخواهيم همانند آن مى گوييم، اين چيزى جز افسانه هاى پيشينيان نيست. (3) (وَاِذا قيلَ لَهُمْ ماذا اَنْزَلَ رَبُّكُمْ قالُوا اَساطيرُ الاَْوَّلينَ) (2) چون به آنها گفته شود: پروردگارتان چه چيز نازل كرده است؟ گويند: افسانه هاى گذشتگان. (4) (بَلْ قالُوا مِثْلَ ما قالَ الاَْوَّلُونَ . قالوا ءَاِذا مِتْنا وَكُنّا تُراباً وَعِظامًا ءَاِنّا لَمَبْعُوثُونَ . لَقَدْ وُعِدْنا نَحْنُ وَابآؤُنا هذا مِنْ قَبْلُ اِنْ هذا اِلاّ اَساطيرُ الاَْوَّلينَ) (3). نه، آن ها نيز همان سخنان گفتند كه پيشينيان مى گفتند: گفتند: آيا اگر ما بميريم و خاك و استخوان شويم باز هم زنده مى شويم؟ به ما و پدرانمان نيز پيش از اين چنين وعده هايى داده شده بود. اينها چيزى جز افسانه هاى پيشينيان نيست. (5) ( وَقالوُا اَساطيرُ الاَْوَّلينَ اكْتَتَبَها فَهِىَ تُمْلى عَلَيْهِ بُكْرَةً وَاَصيلا . قُلْ اَنْزَلَهُ الَّذى يَعْلَمُ السِّرَّ فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ اِنَّهُ كانَ غَفُورًا رَحيمًا) (4). و گفتند: اين اساطير پيشينيان است كه هر صبح و شام بر او املا مى شود واو مى نويسدش . بگو: اين كتاب را كسى نازل كرده است كه نهانِ آسمانها و زمين را مى داند و آمرزنده ومهربان است. (6) وَقالَ الَّذينَ كَفَرُوا ءَاِذا كُنّا تُرابًا وَابآؤُنآ اَئِنّا لَمُخْرَجُونَ . لَقَدْ وُعِدْنا هذا نَحْنُ وَابآؤُنا مِنْ قَبْلُ اِنْ هذآ اِلاّ اَساطيرُ الاَْوَّلينَ(5). كافران گفتند: چگونه اگر ما و پدرانمان خاك شديم ما را از قبر بيرون مى آورند؟ به ما و پدرانمان هم پيش از اين چنين وعده اى داده بودند. اينها چيزى جز افسانه هاى پيشينيان نيست.


1. انفال / 31. 2. نحل / 24. 3. مؤمنون / 81 تا 83. 4. فرقان / 5 و 6. 5. نمل / 67 و 68.