مبانی هنری قصه های قرآن-ج1-ص50

كالْفُجّارِ . كِتابٌ اَنْزَلْناهُ اِلَيْكَ مُبارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آياتِه وَلِيَتَذَكَّرَ اُولُو الاَْلْبابِ.(1) اى داود، ما تو را خليفه روى زمين گردانيديم. در ميان مردم به حق داورى كن و از پى هواى نفس مرو كه تو را از راه خدا منحرف سازد. آنان كه از راه خدا منحرف شوند، بدان سبب كه روز حساب را از ياد برده اند، به عذابى شديد گرفتار مى شوند . ما اين آسمان و زمين وآنچه را كه ميان آنهاست به باطل نيافريده ايم. اين گمان كسانى است كه كافر شدند. پس واى بر كافران از آتش . آيا كسانى را كه ايمان آورده اند وكارهاى شايسته كرده اند، همانند فساد كنندگان در زمين قرار خواهيم داد؟ يا پرهيزگاران را چون گناهكاران؟ كتابى مبارك است كه آن را بر تو نازل كرده ايم، تا در آياتش بينديشند و خردمندان از آن پند گيرند.

پى نوشت ها، گاه به صورت زبان حال عرضه مى شوند، نظير نمونه اول در قصّه داوود. عرضه اين پى نوشت ها براى آن است كه فايده اصلى قصّه ها، يعنى عبرت و اندرز نهفته در آن ها، تتميم گردد; چرا كه بسيارى از مخاطبان توفيق نمى يابند تا از رهگذر زبان هنرى خود قصّه اين پيام ها را دريابند. با اين توضيح روشن مى شود كه پى نوشت هاى قصّه هاى قرآن را نبايد جزئى از آن ها به شمار آورد و در رديف رويدادهاى آن ها ارزيابى كرد. به عبارت ديگر، اين ها بازگوينده واقعيّت هاى تاريخى نيستند، بلكه پى نوشت ها و حاشيه هايى از سوى قرآنند.

قصّه هاى قرآن جزئى از مجموعه گسترده «رسالت اسلامى» اند كه عمدتاً