مبانی هنری قصه های قرآن-ج1-ص49

فراواقع نمايى، از خلال نقل حقيقت ناب نمودار مى گردد. همين نقل امين مآبانه و دقّتورزانه حقايق است كه اعجاز قصّه هاى قرآن را رقم مى زند. همين كه زندگى با همه جوشش و پويايى و همان گونه كه واقعاً هست در حوادث و رويدادها جريان دارد، به آن اعجاز مى بخشد. همين كه مخاطب واقعيّت ناب را با همه صفا و درخشندگى اش در قصّه هاى قرآن باز مى بيند، سبب مى شود كه نزد اعجاز قرآن سرخم كند. پس اعجاز قصّه هاى قرآن، در بطن حقيقت است و از متن واقعيّت.

از ديگر ويژگى مهمّ قصّه هاى قرآن اين است كه معمولا پس از هر رويداد پى نوشتى مستقل مى آورد و با آن، سه نقش اصلى را ايفا مى كند: هم فاصله اى ميان رويدادهاى پياپى مى آفريند; هم پيامى از آن قصّه به مخاطب ارائه مى كند; وهم خطوط اصلى آن را باز مى گويد. مثلا در قصّه داوود، دو پى نوشت چهره مى نمايند: ( وَاِنَّ كَثيرًا مِنَ الْخُلَطاءِ لَيَبْغى بَعْضُهُمْ عَلى بَعْض اِلاّ الَّذينَ امَنوا وَعَمِلُواالْصّالِحاتِ وَقَليلٌ ما هُمْ) (1) و بسيارى از شريكان جز كسانى كه ايمان آورده اند و كارهاى شايسته كرده اند ـ و اينان نيز اندك هستند ـ بر يكديگر ستم مى كنند. يا داوُدُ اِنّا جَعَلْناكَ خَليفَةً فىِ الاَْرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ الْنّاسِ بِالْحَقِّ وَلا تَتَّبِعِ الْهَوى فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبيلِ اللهِ اِنَّ الَذينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبيلِ اللهِ لَهُمْ عَذابٌ شَديدٌ بِما نَسُوا يَوْمَ الْحِسابِ. وَما خَلَقْنَا السَّماءَ وَالاَْرْضَ وَما بَيْنَهُما باطِلاً ذلِكَ ظَنُّ الَّذينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِلَّذينَ كَفَرُوا مِنَ النّارِ . اَمْ نَجْعَلُ الَّذينَ امَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ كَالْمُفسِدينَ فِى الاَْرْضِ اَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقينَ