پایگاه تخصصی فقه هنر

هنر هشتم-ج1-ص53

چقدر است ؟ بزرگترين اشتباه يك گوينده اين است كه خودش را در حدى تصور كند كه
فكر كند آدم لزومى ندارد ديگر بيشتر از اين بالا برود اين آن مرحله خطرناكى است
كه براى يك شاعر يا يك نويسنده يا يك خطيب يا گوينده يا يك عالم ممكن است
پيش بيايد

يك وقت ورزش است و آدم مى رود با يك نخ خودش را اندازه مى گيرد كه بعد

ببيند مثلا چند ميلى متر اضافه شده ، اين را خيلى راحت مى شود فهميد اما يك
چيزهايى هست كه معيار محسوس ندارد و آدم خودش بايد زحمت بكشد تا بفهمد كه در
چه حد است اين براى شما با خواندن دواوين شعرا و با خواندن شعر خوب امكان پذير
است

گفتند كه برادرانى از سرتاسر استان خراسان اشعارشان را مى فرستند و شما نقادى

مى كنيد ، اين هم بسيار كار خوبى است و فوايد فراوانى دارد هيچ عيب ندارد كه شما
گاهى مجموعه اى از بهترين سروده هايتان را بفرستيد پيش يك استادى كه قبول
داريد استاد است – در هر جاى كشور كه هست – بگوييد اين را براى ما نقادى كنيد
يعنى موضع استادى اى را كه در برابر ديگران داريد ، اينجا تبديل به يك موضع
شاگردى در برابر يك استاد كنيد اين بسيار چيز خوبى خواهد بود آن جوابى كه او
خواهد داد ، مسلما جواب خوبى نخواهد بود ممكن است دچار كج سليقگى ، بد دلى ، كج
فهمى و غرور بشود و چيزى بى ربط در مورد شعر شما بگويد و اشكالى بگيرد كه درست
نباشد يا نكته اى بگويد كه متين نباشد ، اما به هر حال براى شما خوب است

يعنى قرار گرفتن در بوته نظرات گوناگون ، خيلى بهتر به رشد شعرى و هنرى

برادران كمك مى كند بنده اين نكته را باز هم تكرار مى كنم كه براى استوارى زبان
خود ، شعر خراسانى و