هنر هشتم-ج1-ص25

جلو غالبا شعراى جوان خيلى خودشان را ملزم نمى دانند ، ولى لازم است كه شعر خوانده
شود دواوين شعرا – بخصوص براى استوارى سخن ، دواوين شعراى سبك خراسانى مثل
ديوان فرخى ، عنصرى و شاهنامه فردوسى – بايد خوانده شود ، زيرا ما بايد زبانمان
زبان درستى باشد و استوارترين و بهترين زبان ، زبان خراسانى است و آنهم در
دواوين شعرا ريخته است اين همه شاعر بزرگ خراسانى داريم كه بايد شعرهايشان
خوانده شود زيرا بطور طبيعى ملكه ايجاد مى كند حالا يك نفر كه طبع شعر ندارد ، اگر
هزار تا ديوان بخواند تحركى نمى يابد ، اما شما آقايان كه مى بينم الحمد الله همه
شاعر هستيد بايد همه آن شعرها را بخوانيد تا اينكه قوت و استوارى بيان پيدا كنيد
اين هم شرط ديگرى است

گفتيد كه مكاتبه مى كنيد با شعرايى كه به شما مراجعه مى كنند و اين كار بسيار

خوبى است زيرا كسى كه بقول شما آنجا تك افتاده و غريب مانده ، احساس مى كند كه
يك جايى هست ضمنا پاى شعراى شهرستانى را نيز به انجمن تان باز كنيد و اين كار
بسيار خوبى است نقطه قوتى كه من در شعرهاى شما ديدم اين است كه شعر شما ( ( شعر
روز ) ) است ، و اين خاصيت شعر است و اگر شاعرى هر چند خوب هم باشد ولى
شعرش نتواند امروز آيينه و زبان گوياى واقعيات و حقايق روز باشد ، اين شاعر ،
شاعر ناقصى است و كميتش لنگ است و شعرش روى هواست او خيال مى كند يك چيزى
كه مى خواند و احسنت مى شنود ، شعرش خوب است اما اين شعر در تاريخ نمى ماند شعرى
در تاريخ مى ماند كه پاسخ به وضعيت موجود باشد اكنون در جامعه ما حقايقى در
جريان است مثلا اين جنگ چيز كمى نيست