هنر-ج1-ص110

است كه خودش يا اثرش ماندگار است ، ممكن نيست كه زدوده شود و از بين برود .
من در شعر مثال زدم ، اما در قصه و نمايشنامه و بقيه ى شعبه هاى هنرى هم
همينگونه است . بنابراين تكنيك قوى خيلى خيلى مهم است . شما هر مضمونى را كه
در انقلاب و در جامعه ى كنونى ما قابل قبول است بخواهيد ارائه كنيد ، اگر
مضمونى ست كه بايد ارائه كرد ، بايد در يك نمايش قوى ارائه كرد . بنده
خواهش مى كنم از برادران مسؤول در وزارت ارشاد در سراسر كشور و كسانى كه
مسؤوليت اين كارها را بر عهده دارند – ( نمى دانم شكل مسؤوليت در اين كار به
چه نحو است ) – كه بر روى قوت و صحت و استحكام تكنيك و اسلوب و شيوه ى
ارائه حتما تكيه بليغى بشود ، يعنى يك صافى ئى بگذارند كه از آن كار ضعيف اصلا
نگذرد . اين يك نكته .

و نكته ى دوم مضمون است ، مضامينى كه امروز انقلاب در فضاى جامعه ى ما خلق كرده

، همين مضامين كه نمونه هايى از آنرا عرض كردم : در زمينه ى جنگ ، در زمينه ى
جهاد و آن روح جهادى كه امروز بر اين ملت مستولى ست .

بنده گاهى با برخى از خانواده هاى شهدا مى نشينم ، توى خانه شان روى فرششان و

ميان محيط حقيقى زندگى خانوادگيشان ، پدر ، مادر ، همسر ، برادر و خواهر ،
فرزند ، و مى گويم كه حرفهاى آنها را با ضبط صوت ضبط كنند ، خودم گوش مى كنم كه
دقيقا حرفهاى آنها را بشنوم و درست آن ظرافت هايش را بدست بياورم و مى گويم
كه آن حالات مختلف را عكس بگيرند ، اما مگر كافى ست ، مگر قابل تصوير است ؟
بارها تصور مى كردم كه چرا من قدرت ندارم اين همه عظمت را در اين خانواده ى
كوچك ، در اين انسان ، در اين زن ، در اين مرد را نمايش بدهم تا بتوانم آن را
بيان كنم . اصلا قابل بيان نيست . اينها را شما به نمايش بگذاريد ، اينها را
شما نشان بدهيد . شما مى توانيد ، هنر مى تواند و هنر تئاتر خوب مى تواند ، چون
به اعتقاد من ظريفترين و لمس نكردنى ترين احساسات و عواطف بشرى را هنر تئاتر
و بازيگرى خوب در نمايش مى تواند ارائه دهد . و شما مى توانيد اين كار را
بكنيد . اين نقش شماست .