هنر-ج1-ص24

در اواخر دهه ى 30 و در طول دهه ى 40 كه تئاتر و سينماى پيشرو تدريجا به

گرايشهاى چپ نيز آميخته شد ، صحنه ى ضددينى در آن برجسته و واضح تر گشت . و
بايد دانست كه پس از شعله ور شدن نهضت روحانيت در سال 41 ، دستگاه جبار هر
گرايش ضددينى ، هر چند چپ را ، براى مقابله با رواج اسلام انقلابى در ميان نسل
جوان ، مغتنم مى شمرد و تأييد مى كرد . ( 1 )

در طول سالهاى قبل از پيروزى انقلاب ، هنر در نوعى غربت بسر مى برد ، زيرا در

مجرا و بستر اصلى خود قرار نداشت . نه اين كه هنر مردمى هيچ نداشتيم . چون به
هر حال هميشه هستند كسانى كه آنچه سرمايه دارند ، انفاق مى كنند ، يعنى آن را در
جاى خود خرج مى كنند ، اما نمود عمومى هنر در جامعه ، اينگونه نبود . . . هنر در
خدمت ارباب قدرت و صاحبان حكومت بود . . . تمام ابزارهاى هنر و همه ى
سرچشمه هاى
خلاقيت هاى هنرى در وجود انسانها ، در گوشه و كنار و از هر جنسى و از هر
صنفى در اختيار آن دستگاهها قرار داشت . ( 2 )

وقتى انقلاب شد ، همه چيز ما عوض شد . . . همه ى جريانها تغيير پيدا كرد ، هنر

هم همينطور . بگذريم از يك تعداد هنرمندى كه باز هم حاضر نشدند با مردم راه
بيايند و در خدمت مردم قرار بگيرند و آرزوهاى مردم و عشق هاى مردم و
درخواستهاى مردم را اولا بفهمند ، ثانيا آنرا پاسخ بگويند . ( 3 )

اين سؤال پيوسته براى مردم محفوظ است كه چرا پاره اى از هنرمندان در روزگارى

كه ميان آنان و مردم ديارشان هيچ حائل و مانعى نبود ، از مردم