الگوهای رفتاری امام علی (ع) و علم و هنر-ج1-ص37
اتّفاقا مرد شريف و دانشمندى به نام مسيو ژوئن (از مستشرقين فرانسوى ) با ما هم كوپّه بود،
او با اينكه فرانسوى بود زبان عربى و فارسى را خوب مى دانست ، بدين سبب با هم ماءنوس شديم و در طول مسافرت با صحبت هاى متنوّع علمى ، دينى ، سرگرم بوديم .
البتّه من سعى جدّى داشتم كه آن مرد را به حقايق دين مبين اسلام و مذهب حَقّه جعفرى متوجّه سازم كه بعد از مباحثه اى طولانى ، به فرانسوى گفتم :
شما ها امروز به اين مباهات مى كنيد كه به وسيله تلسكوپهاى مجهّز و دوربين هاى قوى از كُرات جوّيّه و موجودات هوائيّه و چگونگى وضع كواكب و ستارگان ، اطّلاعاتى به دست آوريد، ولى هزار و سيصد سال قبل پيشواى دوّم مسلمانان حضرت على بن ابيطالب عليه السلام بدون اسباب نجومى و وجود تلسكوپ و دوربين هاى بزرگ ، از كرات آسمانى طبق هيئت جديد، خبر داد، آنگاه همين روايت امام على عليه السلام را براى او خواندم .
مسيوژوئن ، بعد از سكوت و تفكّر، اين خبر را يادداشت نمود و ضمنا خواهش كرد، نام كتاب هائى را كه اين حديث را ثبت كرده اند به او بگويم و من مدارك حديث را به او گفتم .
او آنها را ثبت كرد و اضافه نمود كه :
((در لندن و پاريس بزرگترين كتابخانه هاى دنيا وجود دارد كه حتّى نسحه هاى خطّى هر كتاب در آنجا موجود است ، بعد از تحقيق اگر معلوم شد كه تاريخ تاءليف اين كتاب ها كه شما آنها را ذكر نموديد، پيش از پيدايش تلسكوپ ها و دوربين هاى آسمانى است به شما قول مى دهم و خداى عيسى و محمّد صلى اللّه عليه واله ميان من و شما گواه باشد كه من مسلمان مى شوم ،
زيرا كه گوينده اين سخن بدون اسباب و ادوات نجومى در هزار سال پيش در حقيقت چشم دنيايى نداشته و داراى چشم ملكوتى و صاحب قوّه الهيّه بوده است .
پس در اين صورت دين اسلام با چنين پيشوائى قطعا دين حقّ و آسمانى مى باشد.)) (139)
مجلّه مكتب اسلام در شماره 2 سال 6 ص 15 از اطّلاعات نقل مى كند كه :
دانشمندان جهان طبق محاسبات بسيار دقيقى كه به عمل آورده اند به اين نتيجه رسيده اند كه در عالم هستى 600 مليون ستاره مسكونى وجود دارد.
كه نظر مبارك امام را تاءييد مى كند.
امام على عليه السلام در بررسى ويژگيهاى نظام آفرينش و در اثبات وجود خدا و روش هاى مربوط به آن ، در بيان آثار آفريدگار جهان ، مباحث بسيار دقيق و گرانسنگ و وحى گونه اى را در رابطه با علوم مربوط به ((فضا شناسى )) مطرح فرموده كه براى شناسائى آنها به علم فضا شناسى در دروس زير محتاجيم .
حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام با توجّه به شگفتى هاى فضا و آسمان فرمود:
فَرَفَعَهُ فِي هَواءٍ مُنْفَتِقٍ، وَجَوٍّ مُنْفَهِقٍ، فَسَوَّى مِنْهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ. جَعَلَ سُفْلاَ هُنَّ مَوْجا مَكْفُوفا، وَعُلْيَاهُنَّ سَقْفا مَحْفُوظا، وَسَمْكا مَرْفُوعا، بِغَيْرِ عَمَدٍ يَدْعَمُهَا، وَلاَ دِسَارٍ يَنْظِمُهَا. ثُمَّ زَيَّنَهَا بِزِينَةِ الْكَوَاكِبِ، وَضِيَاءِ الثَّوَاقِبِ، وَاءَجْرَى فِيهَا سِرَاجا مُسْتَطِيرا، وَقَمَرا مُنِيرا: فِي فَلَكٍ دَائِرٍ، وَسَقْفٍ سَائِرٍ، وَرَقِيمٍ مَائِرٍ. (140)
((امواج تُند كَف هاى برآمده از آب ها را در هواى باز، و فضاى گسترده بالا برد، كه از آن هفت آسمان را پديد آورد.
آسمان پايين را چون موُج مهار شده ، و آسمان هاى بالا را مانند سَقفى استوار و بلند قرار داد، بى آن كه نيازمند به ستونى باشد، يا ميخ هايى كه آنها را استوار كند، آنگاه فضاى آسمان پايين را به وسيله نور ستارگانِ درخشنده ، زينت بخشيد، و در آن چراغى روشنايى بخش ، و ماهى درخشان ، به حركت در آورد، كه همواره در مدار فلكى گردنده و بر قرار، و سقفى متحرّك ، و صفحه اى بى قرار، بگردش خود ادامه دهند.)) (141)