الگوهای رفتاری امام علی (ع) و علم و هنر-ج1-ص23

يا اميرالمؤ منين با تو بيعت مى كنم .

اينجا بود كه حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام از آينده او و فرزندانش خبر داد.

اءَوَ لَمْ يُبَايِعْنِي بَعْدَ قَتْلِ عُثَْمانَ؟ لاَ حَاجَةَ لِي فِي بَيْعَتِهِ! إِنَّهَا كَفُّ يَهُودِيَّةٌ، لَوْ بَايَعَنِي بِكَفِّهِ لَغَدَرَ بِسُبَّتِهِ اءَمَا إِنَّ لَهُ إِمْرَةً كَلَعْقَةِ الْكَلْبِ اءَنْفَهُ.

وَهُوَ اءَبُو الاَْكْبُشِ الاَْرْبَعَةِ، وَسَتَلْقَى الاُْمَّةُ مِنْهُ وَمِنْ وَلَدِهِ يَوْما اءَحْمَرَ!

خبر غيبى از حكومت چهار فرمانرواى فاسد،

از پسران مروان

((مگر پس از كشته شدن عثمان با من بيعت نكرد؟ مرا به بيعت او نيازى نيست ! دست او دست يهودى است ، اگر با دست خود بيعت كند، در نهان بيعت را مى شكند.

آگاه باشيد، او حكومت كوتاه مدتى خواهد داشت ، مانند فرصت كوتاه سگى كه با زبا ن بينى خود را پاك كند.

او پدر چهار فرمانرواست ((قوچ هاى چهارگانه )) (57) و امّت اسلام از دست او و پسرانش روز خونينى خواهند داشت .)) (58)

بنى اميّه پس از وفات رسول خدا صلى اللّه عليه واله در تلاش بودند تا حكومت و قدرت را در دست گيرند.

وقتى خليفه سوم قدرت را به دست گرفت ، بنى اميّه به آروزى ديرينه خود رسيدند و آنگاه كه امام على عليه السلام به خلافت رسيد آنها به تقويت معاويه پرداختند و جنگ صفين را طرّاح كردند.

اميرالمؤ منين عليه السلام سلطه گرى بنى اميّه و سپس نابودى آنها را خبر داد كه از شگفتى هاى علمى آن حضرت است ، در خطبه 158 فرمود:

فَعِنْدَ ذلِكَ لاَ يَبْقَى بَيْتُ مَدَرٍ وَلاَ وَبَرٍ إِلا وَاءَدْخَلَهُ الظَّلَمَةُ تَرْحَةً، وَاءَوْلَجُوا فِيهِ نِقْمَةً. فَيَوْمَئِذٍ لاَ يَبْقَى لَهُمْ فِي السَّمَاءِ عَاذِرٌ، وَلاَ فِي الاَْرْضِ نَاصِرٌ. اءَصْفَيْتُمْ بِالاَْمْرِ غَيْرَ اءَهْلِهِ، وَاءَوْرَدْتُمُوهُ غَيْرَ مَوْرِدِهِ.

وَسَيَنْتَقِمُ اللّهُ مِمَّنْ ظَلَمَ، مَاءْكَلا بِمَاءْكَلٍ، وَمَشْرَبا بِمَشْرَبٍ، مِنْ مَطَاعِمِ الْعَلْقَمِ، وَمَشَارِبِ الصَّبِرِ وَالْمَقِرِ، وَلِبَاسِ شِعَارِ الْخَوْفِ، وَدِثَارِ السَّيْفِ، وَإِنَّمَا هُمْ مَطَايَا الْخَطِيئَاتِ وَزَوَامِلُ الاَّْثَامِ.

فَاءُقْسِمُ، ثُمَّ اءُقْسِمُ، لَتَنْخَمَنَّهَا اءُمَيَّةُ مِنْ بَعْدِي كَمَا تُلْفَظُ النُّخَامَةُ، ثُمَّ لاَ تَذُوقُهَا وَلاَ تَطْعَمُ بِطَعْمِهَا اءَبَدا مَا كَرَّ الْجَدِيدَانِ!

((پس از تسلّط فرزندان اميّه ، خانه اى در شهر يا خيمه اى در بيابان باقى نمى ماند جز آن كه سمتگران بنى اميّه ، اندوه و غم را بدانجا كشانند، و بلا و كينه توزى را در همه جا مطرح نمايند، پس در آن روز براى مردم نه عذرخواهى در آسمان و نه ياورى در زمين باقى خواهد ماند، زيرا نااهلان را به زمامدارى برگزيديد، و زمامدارى را به جايگاه دروغينى قرار داديد.

امّا به زودى خداوند از ستمگران بنى اميّه انتقام مى گيرد، خوردنى را به خوردنى ، و نوشيدنى را به نوشيدنى ، خوردنى تلخ ‌تر از گياه ((عَلْقَمْ))، و نوشيدنى تلخ و جانگدازتر از شيره درخت ((صبر))، از درون ترس و وحشت ، و از بيرون ، شمشير را بر آنها مسلّط خواهد كرد كه آنان مركبهاى عصيان و نافرمانى و شتران باركش ‍ گناهانند.

من پياپى سوگند مى خورم كه پس از من بنى اميّه خلافت را چونان خلط سينه بيرون مى اندازند، و پس از آن ديگر، تا شب و روز از پى هم در گردش است مزه حكومت را بار ديگر نخواهند چشيد.)) (59)

و در تداوم اين افشاگرى در خطبه 166 فرمود:

افْتَرَقُوا بَعْدَ اءُلْفَتِهِمْ، وَتَشَتَّتُوا عَنْ اءَصْلِهِمْ. فَمِنْهُمْ آخِذٌ بِغُصْنٍ اءَيْنََما مَالَ مَالَ مَعَهُ. عَلَى اءَنَّ اللّهَ تَعَالَى سَيَجْمَعُهُمْ لِشَرِّ يَوْمٍ لِبَنِي اءُمَيَّةَ، كَمَا تَجْتَمِعُ قَزَعُ الْخَرِيفِ! يُؤَلِّفُ اللّهُ بَيْنَهُمْ، ثُمَّ يَجْمَعُهُمْ رُكَاما كَرُكَامِ السَّحَابِ؛ ثُمَّ يَفْتَحُ لَهُمْ اءَبْوابا.

يَسِيلُونَ مِنْ مُسْتَثَارِهِمْ كَسَيْلِ الْجَنَّتَيْنِ، حَيْثُ لَمْ تَسْلَمْ عَلَيْهِ قَارَةٌ، وَلَمْ تَثْبُتْ عَلَيْهِ اءَكَمَةٌ، وَلَم يَرُدَّ سَنَنَهُ رَصُّ طَوْدٍ، وَلاَ حِدَابُ اءَرْضٍ.

يُذَعْذِعُهُمُ اللّهُ فِي بُطُونِ اءَوْدِيَتِهِ، ثُمَّ يَسْلُكُهُمْ يَنَابِيعَ فِي الاَْرْضِ، يَاءْخُذُ بِهِمْ مِنْ قَوْمٍ حُقُوقَ قَوْمٍ، وَيُمَكِّنُ لِقَوْمٍ فِي دِيَارِ قَوْمٍ.

وَايْمُ اللّهِ، لَيَذُوبَنَّ مَا فِي اءَيْدِيهِمْ بَعْدَ الْعُلُوِّ وَالَّتمْكِينِ، كَمَا تَذُوبُ الاَْلْيَةُ عَلَى النَّارِ.

آينده بنى اميّه

((مسلمانان ، پس از وحدت و برادرى به جدايى و تفرقه رسيدند، و از ريشه و اصل خويش پراكنده شدند، تنها گروهى شاخه درخت توحيد را گرفتند، و به هر طرف كه روى آورد. همسو شدند، امّا خداوند مسلمانان را به زودى براى بدترين روزى كه بنى اميّه در پيش دارند جمع خواهد كرد، آن چنانكه قطعات پراكنده ابرها را در فصل پاييز جمع مى كند، خدا ميان مسلمانان اءلفت ايجاد مى كند، و به صورت ابرهاى فشرده در مى آورد، آنگاه درهاى پيروزى برويشان مى گشايد، كه مانند سيلى خروشان از جايگاه خود بيرون مى ريزند،