الگوهای رفتاری امام علی (ع) و علم و هنر-ج1-ص5

راه سوّمى نيز براى شناخت انسان وجود دارد كه مى تواند به انواع شناخت و علم و آگاهى مطلوب دست رسى پيدا كند و آن وحى الهى ، و دست رسى به علم غيب است ،

كه پيامبران الهى و رسول گرامى اسلام و حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام از اين چشمه زلال و هميشه جارى سيراب مى شدند، انواع علوم و آگاهى را مى گرفتند و به بشريّت تشنه حقيقت مى رساندند.

وحى الهى تنها كانال صحيح و مطمئن فراگيرى انواع علوم و آگاهى هاى ضرورى است كه توانسته است بشريّت را هواره از جهل و نادانى نجات بخشد، و دستورالعمل صحيح زندگى را به انسانها بياموزد، و همگان را از شناخت و آگاهى هاى لازم سرشار كند.

از اين رو قرآن كريم تنها منبع علم و آگاهى است كه نظير ندارد و حكم هر ترو خشكى در قرآن است .

حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام در خطبه 18 فرمود:

|وَاللّهُ سُبْحَانَهُ يَقُولُ: ((مَا فَرَّطْنَا في الْكِتَابِ مِنْ شَىْءٍ))|

وَفِيهِ تِبْيَانٌ لِكُلِّ شَي ءٍ.

وَذَكَرَ اءَنَّ الْكِتَابَ يُصَدِّقُ بَعْضُهُ بَعْضا، وَاءَنَّهُ لاَ اخْتِلاَ فَ فِيهِ فَقَالَ سُبْحَانَهُ: ((وَلَوْ كَانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللّهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلاَ فا كَثِيرا)).

وَإِنَّ الْقُرْآنَ ظَاهِرُهُ اءَنِيقٌ وَبَاطِنُهُ عَمِيقٌ، لاَ تَفْنَى عَجَائِبُهُ، وَلاَ تَنْقَضِي غَرَائِبُهُ، وَلاَ تُكْشَفُ الظُّلُمَاتُ إ لا بِهِ.

((در حالى كه خداى سبحان مى فرمايد: ((ما در قرآن چيزى را فرو گذار نكرديم )) (7)

و فرمود: (( در قرآن بيان هر چيزى است )) (8)

و يادآور شديم كه : بعضِ قرآن گواهِ بعضِ ديگر است و اختلافى در آن نيست .

پس خداى سبحان فرمود: ((اگر قرآن از طرف غير خدا نازل مى شد اختلافات زيادى در آن مى يافتند)) (9)

همانا قرآن داراى ظاهرى زيبا، و باطنى ژرف و ناپيداست ، مطالب شگفت آور آن تمام نمى شود، و اسرار نهفته آن پايان نمى پذيرد، و تاريكى ها بدون قرآن بر طرف نخواهد شد.)) (10)

حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام از زبان رسول خدا و كانال وحى الهى به همه علوم و فنون و آگاهى هاى ضرورى دست مى يابد كه در كتابى به نام ((كتاب على عليه السلام )) و ((الجامعه )) و ((جَفر كبير)) انواع علوم و فنون و آگاهى هاى لازم را جمع آورى كرده در اختيار ديگر امامان معصوم عليهم السلام مى گذارد.

و باب علم نبى مى گردد.

و بر منبر و سخنرانى هاى عمومى نداى :

((سَلُونى قَبْلَ اَنْ تَفْقِدُونى )) (11)

سر مى دهد.

چون جهان سراسر واقعيّت است .

و واقعيّت ها قابل شناخت مى باشد.

امام على عليه السلام از كانال وحى ، انسان را، جهان پيرا

مون انسان را، واقعيّت هاى موجود نظام را مى شناسد و معرّفى مى كند و دانشمندان جهان نيز با عصاى تجربه توان شناخت بسيارى از واقعيّت ها را پيدا مى كنند.

چون ميكروب ها وجود دارند و قابل شناخت و درمان مى باشند، امام على عليه السلام از كانال وحى الهى ، به بسيارى از بيمارى ها و راه هاى درمان آن اشاره مى فرمايد و طبيبان جهان با سالها تحقيق در هزاران آزمايش به آن واقعيّت ها دست رسى پيدا مى كنند.

امام على عليه السلام در چهارده قرن قبل ، ارتباط بيمارى ((وبا)) با آب را در يك سخنرانى حكيمانه مطرح فرمود كه پاستور پس از قرن ها، با تجربه و تلاش به آن حقيقت رسيد.

امام على عليه السلام در خطبه 162/5 و خطبه 175 به اين حقيقت اشاره كرده اند، كه محلّ رشد و تكثير انگل وَبا در آب است ؛

وَجَدَحُوا بَينى وَ بَيْنَهُمْ شِرْبا وَبي ئا

(خدايا قريش سرچشمه آبِ بين من و خود را ((وَبا)) آلوده كردند.) (12)

در تغذيه و بهداشت غذائى ، امام با برخوردارى از وحى الهى ، مسائل را هشدار مى دهد يا غذاهايى را سفارش مى فرمايد كه پس از 14 قرن ، هم اكنون دانشمندان عصر ما، با تلاش هاى مداوم به اسرار پنهان آن رسيده و آن را به تجربه گذشته اند.