پایگاه تخصصی فقه هنر

پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص164

آن وصف است تا غنا تقسيم شود به غناى لغو و باطل و غناى غيرلهوى. بلكه مَثَل لغو، لهو و… براى غنا، مَثَل حيوان به عنوان جنس و انسان به عنوان نوع است. انسان، مقارن با حيوان نيست تا تقسيم شود به انسان حيوان و غيرحيوان; بلكه حيوان، جزء ذات انسان و غير قابل تفكيك از آن است. لغو انواعى دارد و يكى از انواع آن غناست و لغويّت غنا به معناى آن است كه لغو و لهو ويژگى ذاتى آن است و لغويّت آن يا از جهت محتوا و كيفيّت است و يا تنها از جهت كيفيّت مى باشد.

بر اين اساس ويژگى ذاتى را نمى توان از غنا تغيير داد و آن را به غناى باطل و حق تقسيم كرد و به تعبير ديگر قضاياى معلّل به علل عقلى يا فطرى مانند غنا، چنان كه تخصيص ناپذيرند، تغييرناپذير نيز هستند; زيرا آن ويژگى در حاقّ ذات آنهاست و از ذات آنها جدا نمى شود. بر اين اساس غنا يك مصداق بيشتر ندارد و آن غناى باطل و حرام است و نمى توان آن را به غناى باطل و حق تقسيم كرد.