پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص157

حال چگونه عطف غنا بر امرِ نامطلوب موجب مشروعيّت آن مى شود. فاسد نبودن معامله بنابر نظر برخى از فقيهان و يا مشروعيّت آن در غير وقت نماز جمعه دليل آن نمى شود كه غنا مشروعيّت پيدا كند.

همچنين خداوند از طريق آيه «ابتَغوا مِن فَضلِ اللّهِ»(1) از مسلمانان خواسته شده است كه پس از اتمام نماز جمعه به كارهاى مانند: بيع و شراء، و كارهاى خيرى مانند: عيادت مريض، حضور در تشييع جنازه، زيارت برادران ايمانى و… بروند، ولى تعبيرى به كار نبرده كه مى توانند به اعمالى مانند غنا بپردازند.

رابعاً، لازمه كلام نام برده در استدلال به آيه يادشده، مطلوبيّت شرعى غنا مانند مطلوبيّت شرعى تجارت است، حال آنكه خود وى دلالت آيات بر استحباب اجتناب از غنا را پذيرفته است.

چنان كه نقل شد برخى مانند فيض كاشانى،(2) محقّق سبزوارى(3) و ابوالحسن شعرانى(4) بر اين باورند كه روايات نهى از غنا به غناى اهل فسق و مرتكبان كبيره و فحشا، انصراف دارد; آن چنان كه در زمان خلفاى بنى اميه و بنى عباس متعارف بود و زنان با داخل شدن در مجالس گناه مردان به غنا مى پرداخته اند.

افزون بر آن محقّق سبزوارى مى گويد:

عموم و اطلاقى كه بر نهى از غنا دلالت كند وجود ندارد و نصوص نهى از غنا از آغاز متوجّه مورد خاص است.