پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص150

بر اين اساس ديگر نمى توان به عموم طيّبات براى حلّيت غنا استدلال كرد.

از جمله آياتى كه براى حليّت ذاتى غنا به آن استدلال شده آيه ذيل است:

«واِذا رَاَوا تِجـرَةً اَو لَهوًا اِنفَضّوا اِلَيها وتَرَكوكَ قائمـًا قُل ما عِندَ اللّهِ خَيرٌ مِنَ اللَّهوِ ومِنَ التِّجـرَةِ واللّهُ خَيرُ الرّازِقين»:(1) و هنگامى كه داد و ستد يا سرگرمى اى مى بينند به سوى آن پراكنده مى شوند و تو را در حال ايستاده رها مى كنند. بگو: آنچه نزد خداست از سرگرمى و تجارب بهتر است و خدا بهترين روزى دهندگان است.

درباره سبب نزول آيه يادشده تقريباً در روايات شيعه و سنّى اتّفاق نظر وجود دارد; به اين صورت كه كاروانى تجارتى، روز جمعه وارد مدينه شده و پيامبر(صلى الله عليه وآله)در حال خطبه خواندن بوده است، گروهى به وسيله طبل و دف ورود كاروان را به مردم اعلام كردند، اهل مسجد به جاى گوش دادن به خطبه هاى نماز، به سوى آن كاروان پراكنده شدند و پيامبر(صلى الله عليه وآله) را در حال خطبه خواندن رها كردند و تنها دوازده نفر در مسجد باقى ماندند.(2)

يوسف قرضاوى در مقام استدلال به آيه يادشده بر چند محور ذيل تكيه كرده است.

1. وى بر اين باور است كه على رغم خطاى مسلمانان حاضر در مسجد و