پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص148

بر اساس آن حكم به اباحه تمام اشيا از جمله غنا كرد; زيرا بسيارى از فقيهان و انديشمندان شيعه و سنّى بر اين باورند كه طيّب در قرآن به معناى شىء لذّت آور، آنچه شارع حلال كرده است، چيزى كه پاك و پاك كننده است و آنچه نفس و بدن انسان را اذيّت نمى كند، آمده است،(1) و در برخى آيات طيّب نمى تواند به معناى شىء لذّت آور باشد، چنان كه طيّب در آيه «فتيمّموا صعيداً طيّباً»(2) بر اساس ديدگاه فقيهان شيعه و سنّى(3) به معناى چيزى است كه شارع آن را پاك و پاك كننده دانسته است.

همچنين نهى و تعليل در جمله «ولا تَعتَدوا اِنَّ اللّهَ لا يُحِبُّ المُعتَدين» ذيل آيه 87 سوره مائده مربوط به چگونگى حلّيت طيّبات،(4) بيانگر آن است كه حكم به حلال يا حرام بودن هر چيزى بايد به حجّتى الهى مستند باشد; يعنى همچنان كه نبايد بدون دليل چيزى را حرام دانست، حكم به حليّت هر چيزى نيز بدون دليل جايز نيست.

2. همچنين ادّعاى اينكه طيّب در آيه 157 سوره اعراف به معناى هر شىء لذّت بخش است و بر مباح بودن غنا دلالت دارد، نيز ناتمام است; زيرا اوّلاً، هرچند بسيارى طيّب را در آيه يادشده به معناى شىء لذّت آور دانسته اند; برخى ديگر آن را به معناى چيزى كه شارع مباح بودن آن را امضا كرده است دانسته اند(5)