پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص143

ويُحَرِّمُ عَلَيهِمُ الخَبائثَ»:(1) آنچه را پاكيزه است بر آنان حلال مى كند و آلودگى ها را بر آنان حرام مى گرداند.

وى افزون بر آيات قرآن به احاديثى مانند حديث ذيل بر اصل اباحه در اشيا استناد مى كند.(2)

«قال رسول اللّه(صلى الله عليه وآله): ما أحلّ اللّه فى كتابه فهو حلال و ما حرم فهو حرام و ماسكت عنه فهو عفو…»:(3) رسول خدا(صلى الله عليه وآله) فرمود: هر چيزى را كه خدا در كتاب خودش حلال كرد، حلال است و هر چيزى را كه حرام كرده حرام است و حكم هر چيزى را كه مسكوت گذاشته عفو كرده است… .

استدلال به اصل اباحه بر حليّت ذاتى غنا تمام نيست; زيرا:

1. هرچند بسيارى از فقيهان شيعه(4) و بسيارى از فقيهان اهل سنّت(5) اصل در اشيا را اباحه مى دانند; برخى به اصل حظر و منع در اشيا معتقدند; چنان كه ابوحيّان اندلسى، با استدلال به آيه «يـاَيُّهَا النّاسُ كُلوامِمّا فِى الاَرضِ حَلـلاً طَيِّبـًا ولا تَتَّبِعوا خُطُوتِ الشَّيطـنِ…»:(6) اى مردم! از آنچه در زمين است، حلال و پاكيزه بخوريد و از گام هاى شيطان پيروى نكنيد… اصل در اشيا را منع و حظر دانسته است.