پایگاه تخصصی فقه هنر

پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص135

فصل چهارم:

حرمت ذاتى يا عرضى غنا

هرچند از بحث هايى كه گذشت روشن مى شود كه غنا حرمت ذاتى و نفسى دارد با اين همه لازم است اين بحث مطرح شود كه آيا غنا حرمت ذاتى دارد يا حرمت آن به سبب ضميمه شدن با حرامى ديگر مانند ابزار لهو است.

ديدگاه فقيهان اهل سنّت

بيشتر فقيهان اهل سنّت غنا را حرام ذاتى نمى دانند، بلكه برخى آن را مباح(1) و برخى آن را مكروه(2) دانسته اند و مراد آنان از كراهت، كراهت تحريمى نيست.(3)

ابن حزم با اعتقاد به اينكه نص بر تحريم غنا نيامده است.(4) مى گويد:

اگر كسى از شنيدن غنا براى معصيت خدا كمك بگيرد، فاسق است. چنان كه در هر چيز ديگرى حكم همين است. امّا شخصى كه هدفش از شنيدن غنا آسايش و نشاط نفسانى است، تا بتواند بر طاعت خدا و انجام كار نيك قوّت پيدا كند، مطيع و نيكوكار است. همچنين اگر


1 . مالك بن انس; المدونة الكبرى; ج 4، ص 421. محمّد عظيم آبادى; عون المعبود; ج 13، ص 186. تفسير قرطبى; ج14، ص 55.

2 . محمّد بن ادريس شافعى; الام; ج 6، ص 226. محيى الدين نووى; المجموع; ج 20، ص 229.

3 . ابن قدامه; المغنى; ج 12، ص 42. عبدالرحمن جزيرى; الفقه على المذاهب الاربعه; ج 2، ص 42.

4 . ابن حزم; المحلى; ج 9، ص 55.