پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص132

طباطبائى صاحب رياض المسائل مى گويد:(1)

در اينكه غنا حرام است و سبب زوال عدالت مى گردد شبهه اى وجود ندارد; زيرا بر ارتكاب آن در كلام خداى عزّوجلّ وعده عذاب داده ذشده است. سپس وى به آيه «وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَشْتَرِى لَهوَ الحَديث …» تمسّك مى كند و مى گويد: در روايات مستفيض(2) لهو الحديث به غنا تفسير شده است و در برخى از آنها بر غنا وعده عذاب داده شده است (و بالجملة لا ريب فى التحريم و زوال العدالة… فى الغناء، للتوعّد عليه بالنار فى قول اللّه عزّوجلّ: «وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَشْتَرِى لَهْوَ الْحَدِيثِ…». تفسير لهوالحديث بالغناء فى النصوص المستفيضة، مع وقوع التصريح فى جملة منها بكونه مما وعد اللّه تعالى عليه بالنار).

روايات بسيارى لهوالحديث را به غنا منطبق كرده اند. البتّه بايد توجّه

داشت كه آنچه از روايات استفاده مى شود اين است كه لهوالحديث معناى

جامعى دارد و اختصاص به غنا ندارد، جز آنكه غنا مصداقى از مصاديق

لهوالحديث است. اكنون برخى از آن روايات را كه از نظر سند و دلالت قابل اعتمادند نقل مى كنيم:

الف) روايت محمّد بن مسلم از امام باقر(عليه السلام)در اين روايت كه ذكر آن در چند سطر پيش گذشت، امام باقر(عليه السلام)، پس از بيان اينكه غنا چيزى است كه خداوند بر