پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص129

سوره مباركه لقمان از آغاز تاانجام، دعوت به توحيد، اعتقاد يقينى داشتن به قيامت و عمل به دستورهاى دين است.(1) آيات پيش از آيه مزبور بيانگر آن است كه هدايت و رستگارى الهى براى نيكوكارانى است كه نماز به پا مى دارند، زكات مى دهند و رستاخيز را باور دارند و امّا آيه مورد نظر و آيه بعد از آن، هشدار به كسانى مى دهد كه براى گمراهى مردم و استهزا آيات خدا، گفتار لهوى را خريدارى و ترويج مى كنند و گوش خود را بر شنيدن آيات حق از روى استكبار بسته اند.

در آيات يادشده، پرهيز از خريدارى لهوالحديث در رديف اقامه نماز و پرداخت زكات قرار گرفته است و اين بيانگر آن است كه چنان كه نماز و زكات واجب است، پرهيز از لهوالحديث نيز واجب است و چون لهوالحديث معناى عامى است كه بر غنا نيز منطبق شده است، مى توان نتيجه گرفت سياق آيات بر حرمت غنا دلالت دارد.

چنان كه در روش بيان احكام از منظر قرآن آمد، وعده عذاب بيانگر

آن است كه اگر مكلّف، نهى الهى را امتثال نكند مرتكب معصيت شده است. خداوند در اين آيه به كسانى كه لهوالحديث را خريدارى مى كنند وعده عذاب داده است. بسيارى از فقيهان مانند شيخ انصارى(قدس سره)وعده عذاب در آيه يادشده را افزون بر دليل حرمت، دليل كبيره بودن گناه غنا نيز مى دانند.(2)