پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص115

است كه هرگاه از كافران لغو را بشنوند از آن اعراض مى كنند و مى گويند:

«لَنا اَعمــلُنا ولَكُم اَعمــلُكُم سَلـمٌ عَلَيكُم لا نَبتَغِى الجـهِلين»:(1) اعمال ما براى ما و اعمال شما براى شماست و با سلام (بردبارى) از آنان فاصله مى گيرند و خطاب به آنان مى گويند: دوست نداريم كه اهل جهل و سفاهت باشيم.

آيات يادشده بيان گر اين است كه اعراض از لغو مانند ايمان به خدا، قرآن و پذيرش حق واجب است. «واِذا يُتلى عَلَيهِم قالوا ءامَنّا بِهِ اِنَّهُ الحَقُّ مِن رَبِّنا…»: و آنگاه كه آن بر ايشان تلاوت شود مى گويند: بدان ايمان آورديم كه آن حق است و از طرف پروردگار ماست.

سياق آيات بيانگر آن است كه آن عدّه از اهل كتاب كه ايمان آورده اند از سخنان كفرآميز اعراض مى كرده اند; زيرا جمله «لنا أعمالنا و لكم أعمالكم» بيانگر آن است كه كافران، آنان را بر اعمالشان كه بر طبق دين اسلام بوده است سرزنش مى كرده اند و امّا آنان از آن سخنان لغو، اعراض مى كرده اند.

از روايات مى توان استفاده كرد كه لغو در آيه يادشده بر غنا منطبق است; از ميان روايات به دو روايت، يكى روايت ابوعمرو زبيرى و ديگرى روايتى كه در تفسير على بن ابراهيم قمى آمده است بسنده مى شود.

در بخشى از يك روايت طولانى ابى عمرو زبيرى كه از امام صادق(عليه السلام) نقل