پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص111

كه زنان آوازه خوان و مغنّى در آن مكان ها هستند، بر حذر داشته اند. بديهى است وقتى نزديك شدن به مكان هايى كه زنان آوازه خوان در آن هستند، جايز نباشد، گوش فرا دادن به آوازهاى غنايى به طريق اولى حرام خواهد بود.

قينه در لغت به معناى كنيز به صورت مطلق و كنيز مغنّيه آمده است و جمع آن، قيان است.(1) بيشتر موارد در كنيز غنا كننده به كار مى رود.(2) سياق روايت نيز بيانگر آن است كه مراد از قيان، كنيزان غنا كننده است. اين واژه در اصطلاح فقيهان نيز(3)بر زن مغنّى و آوازه خوان اطلاق مى شود.

امام(عليه السلام)با تطبيق «لغو» به غنا، غنا را از مصاديق «لغو» در آيه يادشده دانسته اند.

روايت يادشده از نظر سند قابل اعتماد است; زيرا شيخ طوسى(رحمه الله)(4) و شيخ انصارى(رحمه الله)(5) سهل بن زياد را توثيق كرده اند. سعيد بن جناح نيز از محقّقان شيعه و ثقه است.(6) حمّاد مطلق، مشترك است ميان حمّاد بن عثمان و حمّاد بن عيسى(7) و هر دو آنها ثقه اند.(8) عالمان رجال، ابو ايّوب خراز را نيز به عنوان ثقه و كبير المنزله توصيف كرده اند.(9)

با اين همه بايد گفت: بر فرض آنكه روايت يادشده از نظر سند داراى مشكل باشد، امّا دلالت خود آيه يادشده با توضيحاتى كه داده شد، بر حرمت غنا تمام است.