پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص97

فهرست خودش(1) گفته است كه على بن حسن طاطرى تنها از ثقات نقل روايت مى كند.

ـ دوم آنكه درست در اسناد تفسير على بن ابراهيم است كه وى نيز تنها از ثقات نقل حديث مى كند.(2)

هرچند برخى از معاصران، دلايل آيت اللّه خويى(قدس سره)را مخدوش دانسته اند،(3)ولى به نظر مى آيد دلايل صاحب تنقيح المقال غير قابل خدشه است، بهويژه آنكه محمّدبن ابى عمير كه از اصحاب اجماع است، راوى كتاب وى است; از اين رو در توثيق درست بن منصور يا درست ابن ابى منصور، خدشه اى وارد نيست.

ج) على بن إبراهيم، عن أبيه، عن ابن أبى عمير، عن بعض الصحابه، عن أبى عبداللّه(عليه السلام)فى قول اللّه تبارك و تعالى: «فَاجْتَنِبُواْ الرِّجْسَ مِنَ الاَْوْثَـنِ وَ اجْتَنِبُواْ قَوْلَ الزُّورِ». قال: الرجس من الأوثان هو الشطرنج و قول الزور الغناء»:(4) امام صادق(عليه السلام)درباره اين كلام خداوند «فَاجْتَنِبُواْ الرِّجْسَ مِنَ الاَْوْثَـنِ وَ اجْتَنِبُواْ قَوْلَ الزُّورِ» فرموده است: مراد از رجس در آيه شطرنج و مراد از قول زور، غناست.

اين روايت مانند روايت پيشين از نظر دلالت بر حرمت غنا تمام است; زيرا امام(عليه السلام)قول زور را بر غنا منطبق فرموده است. از نظر سند نيز هرچند روايت يادشده مرسل است، ولى قابل اعتماد است; زيرا ابن ابى عمير از اصحاب اجماع است كه روايات مرسل آنها در حكم روايات داراى سند است.(5)