پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص86

نماز شب است پس سياق آيات بر وجوب اجتناب از غنا دلالت ندارد، ناتمام

است; زيرا حق اين است كه آيه يادشده در رديف ساير آيات، دلالت بر وجوب نماز شب دارد، و در آيه هيچ دلالتى بر استحباب نماز شب نيست، تنها روايات خاصّى هستند كه با توجّه به آن روايات خاص بايد از ظاهر آيه دست كشيد، توضيح اينكه ظاهر آيه اثبات كننده وجوب نماز شب بر همه مسلمانان است، ولى روايات خاصّى بر اختصاص نماز شب به پيامبر(صلى الله عليه وآله)دلالت دارد، براى نمونه، آن حضرت فرموده است:

ثلاث هنّ علّى فرائض و هنّ لكم سنّة، الوتر و السواك و قيام الليل:(1)سه چيز است كه بر من واجب و بر شما سنّت است; نماز وتر، مسواك زدن و شب زنده دارى.

بسيارى از فقيهان اهل سنّت نيز بر اين باورند كه نماز شب نخست بر همگان واجب بوده است و سپس وجوب آن به دليل دشوارى، برداشته شده است.(2)

اگر گفته شود كه آيه يادشده حضور در مجلس زور و غنا را تحريم كرده است و حرمت مجلس غنا غير از حرمت غناست، پاسخ اين است:

اوّلاً، ميان حرمت غنا و حرمت مجلس غنا ملازمه است و در حقيقت حرمت حضور در مجلس غنا، به جهت حرمت خود غناست. مى توان گفت: وقتى حضور در مجلس غنا حرام باشد، غنا نمودن و شنيدن غنا به طريق اولى حرام خواهد بود.

ثانياً، چنان كه بيان خواهد شد در بسيارى از روايات و همان طور كه ذكر شد