پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص79

تماس با قرآن بدون طهارت با فعل نفى، نهى كرده، فرموده است: «لاَّ يَمَسُّهُو إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ»;(1) و جز پاكان نمى توانند به آن دست زنند ]دست يابند[.

معناى ظاهرى آيه نفى تماس است، در حقيقت مى خواهد بفرمايد كه انسان بدون طهارت نبايد قرآن را مس كند.

يكى از شيوه هاى نهى از غنا استفاده از ماده هايى است كه مفيد نهى و تحريم است. چنان كه كلمه «اجْتَنِبُواْ» در آيه «اجتَنِبوا قَولَ الزّور»(2) ماده مفيد نهى است. استفاده از ماده مفيد نهى، براى تحريم، در قرآن مجيد، نيز رايج است; مانند جمله «وَ يَنْهَى عَنِ الْفَحْشَآءِ وَالْمُنكَرِ».(3) كلمه «ينهى» خبريّه و فعل مضارع است و چون ماده نهى مفيد تحريم است، دلالت مى كند بر حرمت فحشا و منكر.

يكى از روش هاى بيان حرمت غنا، استفاده از ماده اعراض است. اين ماده در جملات خبريّه و در مقام انشا به كار رفته است، چنان كه در آيه «وَ إِذَا سَمِعُواْ اللَّغْوَ أَعْرَضُواْ عَنْهُ»(4) و نيز در آيه «وَ الَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ»(5) آمده است; در حقيقت در آن دو آيه امر به اعراض شده است.