پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص75

بيان كرده است. بديهى است رعايت احكام يادشده سبب ايجاد سلامت و امنيّت مالى در جامعه مى گردد. خداوند با هدف رعايت آن احكام پس از فرا خواندن مسلمانان به رعايت تقواى الهى با جملاتى مانند «وَاللَّهُ بِكُلِّ شَىْء عَلِيمٌ»(1) و «وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ»(2) مسلمانان را متوجّه اين حقيقت كرده است كه خداوند بر اعمال آنان ناظر است; از اين رو اگر احكام دَيْن را به درستى رعايت كنند، مورد مغفرت خدا قرار مى گيرند «يَغْفِرُ لِمَن يَشَآءُ»(3) و در صورتى كه از آن دستورها تخلّف كنند، به عذاب خدا گرفتار مى شوند «وَ يُعَذِّبُ مَن يَشَآءُ».(4)

وعد و وعيدهاى آيات از يك سو بيانگر آن است كه عمل به احكام شرعى دَيْن الزامى است و تخلّف از آن حرام است و از سوى ديگر انذارها و پاداش ها در آيات قرآن، مسلمانان را به رعايت قوانين و احكام شرعى ترغيب مى نمايد و انگيزه آنان را براى عمل به احكام الهى تقويت مى كند.

از روش هاى قرآن در بيان حكم غنا، تنوّع شيوه هاى دستورى است. اكنون هريك از آن شيوه هاى دستورى را به صورت مختصر بيان مى كنيم:

گاهى با جمله خبريّه، حكم الزامى بيان كرده است; مانند:

ـ «وَ إِذَا سَمِعُواْ اللَّغْوَ أَعْرَضُواْ عَنْهُ».(5)