پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص73

تحقّق وعده خدا بر ثواب و وعيد بر عقاب مى دانند.(1)

بنابراين ايمان به تحقّق وعده الهى واجب است; يعنى اينكه مكلّف بايد بداند كه اگر اوامر و نواهى خدا را اطاعت كند مستحقّ ثواب و پاداش است و اگر معصيت كند مستحقّ عذاب است. هرچند نبايد از نظر دور داشت كه راه هايى براى عفو معصيت كاران وجود دارد.

روش اثبات حكم شرعى از طريق وعد و وعيد اختصاص به غنا ندارد، بلكه در بسيارى از موارد حكم شرعى را خداوند از طريق وعد و وعيد بيان كرده است. اين روش افزون بر آنكه براى هدايت و رستگارى انسان ها، از كارايى بيشترى برخوردار است، گوياى تفاوت مقاصد در جعل احكام با ساير مكاتب بشرى است.

توضيح اينكه قرآن مجيد افزون بر آنكه رعايت احكام و قوانين را در راستاى زندگى سالم و سعادت بخش بشر مى داند، با پاداش ها و انذارها كه براى انجام يا ترك قوانين قرار داده است، انگيزه مخاطبان خود را به رعايت قانون مدارى و رعايت احكام شرع تقويت مى كند; براى نمونه، رعايت انفاق در راه خدا را مايه سلامت و دورى جامعه از هلاكت دانسته است:

«واَنفِقوا فى سَبيلِ اللّهِ ولا تُلقوا بِاَيديكُم اِلَى التَّهلُكَةِ واَحسِنوا اِنَّ اللّهَ يُحِبُّ المُحسِنين»:(2) و در راه خدا انفاق كنيد و (با ترك انفاق) خود را به دست خود به هلاكت نيفكنيد و نيكى كنيد كه خدا نيكوكاران را دوست دارد.