پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص29

از موضوعات مهم فقهى بررسى صداى غنايى انسان است. از عبارات فقيهان (چنان كه مفصّل خواهد آمد) استفاده مى شود كه مراد آنان از غنا، موسيقى به صورت مطلق نيست، بلكه مقصود غنايى است كه از راه صداى انسان پديد مى آيد.

موسيقى به صورت مطلق، صرف نظر از عنوان غنا (صداى غنايى انسان) و ابزار موسيقى، قابل بررسى است. آيا مى توان موسيقى را به لهوى و غيرلهوى تقسيم كرد؟ آيا تقسيم موسيقى به سنّتى و غيرسنّتى از نظر فقهى جايگاهى دارد؟ و… .

تحقيق پيش رو تنها به بررسى موضوع و حكم صداى غنايى انسان پرداخته است.

اگرچه غنا از موضوعات مورد ابتلاى همگان است و فقيهان به طور معمول درباره موضوع شناسى غنا بحث كرده اند، اين موضوع همچنان در ابهام و محلّ نزاع و كشمكش جدّى متفكّران حوزه فقه است.

بايد يادآور شد بيشترِ فقيهان غنا را از موضوعات استنباطى مى دانند كه مانند استنباط حكم شرعى، تعيين آن وظيفه مجتهد است و كسانى كه فقيه نيستند، در اين گونه موضوعات يا بايد به احتياط عمل كنند يا آنكه از فقيهى جامع شرايط تقليد نمايند; هرچند برخى از فقيهان، مانند محقّق نراقى(1) و شهيد ثانى(2) غنا را از موضوعات صرف دانسته اند.